FYI.

This story is over 5 years old.

Money

Millennials vertellen hoe het is om een huis te krijgen van hun ouders

“Ik heb ziek veel mazzel dat ik zo’n nice huis heb, terwijl veel van mijn vrienden van tijdelijke kamer naar tijdelijke kamer gaan.”
Huis als cadeau
Illustraties door Titia Hoogendoorn

Millennials kunnen geen huizen kopen door socio-economische bewegingen waar ze genadeloos het slachtoffer van worden. Dat leidt tot mensen die zichzelf langzaam ouder en triester zien worden in de reflectie van het enige raampje in hun kleine kamer. En dat terwijl de vermengde kaklucht van de zeven andere stakkers met wie ze het huis delen continu hun neusgaten binnendringt.

Als je als jonge zzp’er door het leven gaat, of met je vaste baan net genoeg verdient om maandelijks van rond te komen, staat er welgeteld niemand in de rij om je een hypotheek te verschaffen. Tel daar absurde huizenprijzen van tegenwoordig bij op, en de droom van een eigen huis blijft dat: een droom.

Advertentie

De enige manier waarop jonge mensen nog een huis lijken kunnen te kopen, is met behulp van hun ouders, die het ofwel helemaal kunnen betalen, of voor een deel garant willen staan. Dat is aan de ene kant heel fijn natuurlijk, maar zo’n regeling kan ook voor de nodige spanningen zorgen. Zoals wanneer je minder bedeelde vrienden met een jaloers oog naar jouw geluk kijken.

We spraken vier bofkonten over hun woonsituatie, en of dat eigenlijk wel zo boffen is.

Anouk, 26, interieurontwerpster

Hoi, Anouk. Wat hebben je ouders precies voor je betaald?
Anouk: Mijn studio in Amsterdam-Oost. Het huis is van hen en ik betaal maandelijks 600 euro huur. Officieel was de vraagprijs 155.000 euro en uiteindelijk hebben we er 175.000 euro voor betaald . Ik woonde daarvoor een paar jaar lang antikraak. Dat was best wel rommelig en chaotisch, omdat ik best vaak moest verhuizen. M’n ouders besloten me na een tijdje te helpen.

Hoe voel je je erover?
Ik schaam me er altijd best wel voor. Ik ben ze aan de ene kant natuurlijk heel dankbaar, maar het is echt iets wat ik mijd om tegen anderen te zeggen. Ik houd het liever een beetje in het midden. Je wil niet gezien worden als dat meisje voor wie d’r ouders gewoon een huis hebben gekocht.

“In het begin moest ik wel weer wennen aan het gevoel deels afhankelijk te zijn van mijn ouders.”

Is het ooit bij je opgekomen om het aanbod af te slaan?
Nee, eigenlijk niet, het idee van vastigheid leek me zo fijn. Wanneer m’n ouders zoiets met liefde aanbieden, ga ik het niet afslaan. Ook omdat ik weet dat zij dat soort dingen niet zomaar zeggen. Ze hadden er al heel uitgebreid over nagedacht en het goed overwogen, dus ik wist ook wel dat het echt kon.

Advertentie

Hoe is het dan om nu toch weer op je ouders te leunen?
In het begin moest ik wel weer wennen aan het gevoel deels afhankelijk te zijn van mijn ouders. Maar ik betaal ze huur en sta verder op eigen poten. Dus die ongemakkelijke afhankelijkheidsgevoelens zo af en toe neem ik voor lief.

Weten je vrienden het ook?
Jawel. Ik vind niet dat je dat soort belangrijke dingen moet achterhouden. Het is gewoon niet iets wat ik van de daken schreeuw. Als ik het vertel zijn mensen over het algemeen wel blij voor me, al hoor ik wel vaak dat ik écht geluk heb. Dat voelt dan wel ongemakkelijk.

Sebastiaan, 28, ontwerper

Hoi Sebastiaan, wat hebben jouw ouders precies voor je betaald?
Sebastiaan: Mijn moeder heeft een studiootje van zo’n 30 vierkante meter gekocht in de Indische buurt in Amsterdam. Het is prima voor één persoon.

Waarom heeft zij het gekocht?
Mijn oma woonde al decennialang in Amsterdam in een huisje aan de Keizersgracht. Toen zij twee jaar geleden overleed, is dat huis verkocht, en is de helft van de opbrengst naar mijn moeder gegaan. Ik was zelf al ongeveer twee of drie maanden iets aan het zoeken. Mijn moeder zag dat het heel lastig was en kwam met het voorstel om iets van dat geld te kopen. Toen had ik na twee maanden een hypotheekvrij huisje op naam van haar. En het was niet natuurlijk alleen maar een gunst, ze heeft er zelf ook baat bij. Ze gelooft meer in investeren in stenen dan in rente op de bank – dat levert geen reet op.

Advertentie

Hypotheekvrij dus. Moet je ook huur betalen?
We hebben een maandbedrag afgesproken dat ik haar betaal, en dat voor een jaar vastgelegd. En dan kijken we volgend jaar opnieuw naar wat redelijk is.

“Ik had ook het gevoel dat ik dit niet echt verdiende. Zo lang was ik uiteindelijk niet op zoek geweest.”

Hoe voelt het?
Voordat m’n moeder me belde, ben ik bij meerdere kamers op bezichtiging geweest. Ik ben 28, dus dat is vet kut – het is toch echt meer iets voor studenten, jongere mensen. Dus toen m’n moeder hiermee kwam, was ik natuurlijk ontzettend blij en dankbaar. Maar ik had ook het gevoel dat ik dit niet echt verdiende. Zo lang was ik uiteindelijk niet op zoek geweest.

Heb je ooit overwogen het af te slaan?
Nee, dat niet. Kijk naar die Facebookgroepen: mensen die 800 à 900 euro betalen voor een hokje in de Bijlmer waar net een bed in past – dat is gewoon niet te doen. Maar ik denk ook dat ik een vrij bescheiden persoon ben en daarom ook niet snel puur uit egoïsme wil handelen. Dus ik heb er gecompliceerde gevoelens bij, ook vanwege mijn oma. Zij woonde haar hele leven in Amsterdam en ik associeerde de stad altijd met haar. Dus het voelt ergens ook een beetje wrang dat ik door haar overlijden de kans heb om in Amsterdam te wonen.

Weten mensen in je omgeving van je woonsituatie?
Mensen die dicht bij me staan weten het wel, maar het is niet iets wat ik aan de grote klok hang. Ik voel me er ongemakkelijk bij dat andere mensen zo hard en lang moeten zoeken voor een bezemkast en ik het in m’n schoot geworpen heb gekregen. Als mensen het vragen vertel ik het, maar ik zou het niet naar iedereen roepen.

Advertentie

Heb je weleens negatieve reacties gehad?
Niet echt negatief, maar wel mensen die bijvoorbeeld zeggen wat voor mazzel ik heb. Daar proef ik wel een beetje afgunst in.

Cartoon huis door oog

Lotte, 23 jaar oud, masterstudent

Hoi Lotte! Wat hebben je ouders precies voor je betaald?
Lotte: Mijn hele huis, eigenlijk. Het is een klein appartementje in Amsterdam. Eén slaapkamer en een aparte keuken, lekker midden in het centrum.

Wat betaal je daar maandelijks voor?
Hiervoor had ik een kamer, waar ik inclusief iets van 580 euro voor betaalde. Dat was natuurlijk conform de marktwaarde, maar wel veel geld. En nu betaal ik ook zoiets, 600 euro. Maar dan heb ik wel een eigen appartement in het centrum van Amsterdam.

Hoe is het tot stand gekomen?
Mijn ouders stonden echt versteld van hoe hoog de huurprijzen waren. Ze zijn toen eens gaan kijken of het een optie was om een huis te kopen voor hun kind. Dat bleek eigenlijk best makkelijk te kunnen, omdat zij een tweede hypotheek konden krijgen, zonder dat het extra kosten opleverde. Geen van beide partijen ging erop achteruit. Het is niet zo dat mijn ouders nu veel geld kwijt zijn.

Behalve het geld voor de woning.
Oké, ja. Ze zijn er iets van 300 euro per maand aan kwijt, maar als ze het huis weer verkopen, krijgen ze dat deel weer terug. Het is als het ware een soort van investering. Wat dat betreft heb ik wel mazzel, dat m’n ouders dat bedrag per maand kunnen missen.

“Ze hebben het gekocht toen de crisis op de huizenmarkt op z’n ergst was in heel Nederland.”

Advertentie

Is het iets wat je makkelijk vertelt aan mensen om je heen?
Aan m’n vrienden sowieso. Maar als ik nieuwe mensen ontmoet en ze vragen waar ik woon, en ik zeg dat ik alleen woon in het centrum, krijg ik wel vaak een opgetrokken wenkbrauw, en vragen ze: “Hoe de fuck heb je dat gefixt?” Daardoor ben ik soms toch een beetje huiverig om het te zeggen. Maar het is helemaal niet zo dat we extreem rijk zijn. Ik heb ziek veel mazzel dat ik zo’n nice huis heb, terwijl veel van mijn vrienden van tijdelijke kamer naar tijdelijke kamer gaan. Dus bij nieuwe mensen ben ik wel bang om veroordeeld te worden.

Duidelijk. Heb je ooit overwogen om het aanbod af te slaan?
Jawel, ook omdat ik bang was dat het gewoon te veel zou zijn, dat ik het niet van hen zou kunnen vragen. Maar het is voor m’n ouders natuurlijk ook best een slimme businessdeal, want het huis is nu al in waarde gestegen. Uiteindelijk krijgen ze er meer geld voor terug. Het is echt een win-win-win-situatie: ik heb een heel fijn huis, zij hebben een huurder die ze niet oplicht, en het is een slimme investering.

Maartje, 27, redacteur

Hoi Maartje. Wat hebben je ouders precies voor je betaald?
Maartje: Een starterswoning van ongeveer 40 vierkante meter in Amsterdam-Oost. Ze hebben het gekocht toen de crisis op de huizenmarkt op z’n ergst was in heel Nederland. Mijn huis heeft ook meer dan een half jaar leeggestaan. De eigenaar heeft uiteindelijk zelfs nog zo’n 5000 euro van de prijs af moeten halen om het te verkopen. Nu zou er zo 20.000 bovenop de vraagprijs komen. Wat ze uiteindelijk betaald hebben is 150.000 euro.

Advertentie

Hoe is het geregeld?
Ik betaal mijn ouders maandelijks, zodat zij de hypotheek kunnen betalen, maar het huis staat op mijn naam. Ik woonde daarvoor heel lang met vrienden in een huis, maar wilde uiteindelijk wel alleen wonen. Het is toen heel terloops ter sprake gekomen met m’n ouders. Het is niet dat ze megarijk zijn, maar ze wonen al 25 jaar in hetzelfde huis in de provincie, dus ze konden heel makkelijk een tweede hypotheek krijgen.

“Het is een privilege dat ik geniet, en ik zal er niet over liegen.”

Hoe voel je je erover?
Ik heb heel erg veel geluk gehad. Soms is het wel lastig om het te vertellen, zeker als je mensen niet kent. Het roept snel een beeld op, wat lang niet altijd klopt. Maar aan de andere kant vind ik het ook gek om te ontkennen dat ik hier woon. Als ik wel een keer zeg dat ik alleen woon, vragen mensen me vaak hoe ik dat voor elkaar heb gebokst. Dan vertel ik het verhaal maar gewoon. Het is een privilege dat ik geniet, en ik zal er niet over liegen.

Zijn er andere mensen in je omgeving die zo door hun ouders zijn geholpen?
Ik woon op de begane grond van een lage flat en in de afgelopen jaren zijn er steeds meer jongeren om mij heen komen wonen, waarvan ik zeker weet dat hun ouders ook hun huis betaald hebben. Naast mij woont een muzikant, die net is afgestudeerd van het conservatorium. Het zijn geen huurhuizen, dus aangezien hij hier woont, móét het bijna wel dat zijn ouders hem hebben geholpen.

Bedankt allen!

De achternamen van de geïnterviewden zijn bekend bij de redactie.

Illustraties door Titia Hoogendoorn

Hou je ook zo van geld? Like VICE Money en ontvang dagelijks gratis geldverhalen: