Als meisje verkleedde ik me vaak als prinses. Het leek me heerlijk om later een prins te trouwen, in mooie jurken rond te lopen en in een enorm paleis te wonen. Maar ik werd ouder en ontdekte dat knappe prinsen nogal dun gezaaid zijn. Toen William besloot zijn leven met Kate Middleton te spenderen heb ik de droom maar opgegeven. Er zijn echter vrouwen die het heft in eigen hand hebben genomen en die tóch gewoon prinses zijn geworden, of die in ieder geval hun geld verdienen door als prinses op te treden. Ik vraag me af: waarom doen ze dat werk? Is het net zo fantastisch als in hun meisjesdroom? En verdienen ze er een beetje mee? Ik sprak drie prinsessen en vroeg ze naar hun ervaringen.
Advertentie
Laura van Wanrooij (20) treedt bij diverse evenementen op als onder meer Ariël, Elsa en Belle
‘Ik volg de opleiding tot theaterdocent in Zwolle en een klasgenoot vroeg mij om een keer in te vallen bij het bedrijf waar ze prinses voor speelt. Je moet iets weten van toneel, je moeten kunnen zingen en dansen – dat maakte mij een geschikte invalkracht. En het zou ruim 10 euro per uur betalen, wat ik voor dit werk een prima loon vind. Die eerste keer was een geweldige ervaring. Het is een meisjesdroom om prinses te zijn. In zo’n gigantische baljurk rondlopen, dat is toch heerlijk? Meestal sta ik met collega-prinsessen bij winkelcentra. Het is grappig hoe verschillend kinderen op mij reageren. Sommigen komen vol overgave naar me toe en laten me zien dat ze ergens een moedervlek hebben, anderen beginnen juist te huilen en zijn bang dat ik ze in een ijspegel verander. Vervelende kinderen kom ik weinig tegen, vervelende ouders helaas wel. Er zijn weleens volwassenen met elkaar op de vuist gegaan tijdens een rondje foto’s maken. Een ouder sommeerde een kindje om uit beeld te gaan – ze wilde alleen haar eigen kind op de foto – waarop de ouders van het andere kind woedend reageerden. Heel bizar. Vrienden vragen weleens of ik het werk niet vervelend vind, of sneu. Zeker niet. Zwaar is het wel, na een middag werken heb ik pijn aan mijn kaken van het glimlachen, maar ik vind het oprecht heel leuk. Of ik mijn eigen leven zou willen inruilen voor dat van een sprookjesprinses? Eigenlijk zou ik nee willen zeggen, want in sprookjes wachten prinsessen altijd op een man die voor ze gaat zorgen. Ik ben een feminist, dus dat gaat tegen mijn principes in. Maar ja, als mij zo’n baljurk en een paleis worden aangeboden ga ik er toch voor.’
Advertentie
Nathalie (32) bezoekt festivals als Elsa en werkt af en toe op kinderfeestjes
‘Het is moeilijk om te beschrijven hoeveel Elsa voor mij betekent. Ik had nooit een connectie met mijn familie – ik was anders dan mijn broer en ouders – en op school ben ik jarenlang gepest. Ik zwierf veel buiten rond, in mijn eentje. Toen ik voor het eerst naar de film Frozen keek herkende ik mijzelf in Elsa. Zij is ook altijd buiten, op reis om haar koninkrijk te redden. Ze is stoer en geen typische prinses. In die tijd bezocht ik al regelmatig festivals als Elfia en Castlefest en het leek me een goed idee om een keer als Elsa te gaan. Ik heb lang voor de jurk moeten sparen: hij kostte 400 euro terwijl ik van 50 euro per week moet leven. Hij is het zó waard. Ik kreeg direct al heel veel leuke reacties op mijn verschijning. Alleen als ik Elsa ben voel ik me mooi. En minder onzeker. Volwassen mannen beginnen soms spontaan te zingen als ze me zien. Ook kinderen maak ik er heel blij mee. Verjaardagsfeestjes of een evenement bij de dierenambulance doe ik bijna vrijwillig – ik vraag meestal 20 euro om opzij te leggen voor een nieuwe jurk of pruik. Hoewel het prinses zijn me zoveel vreugde brengt, word ik nog weleens onzeker door anderen in dit wereldje. Ik heb het gevoel dat sommige prinsessen op mij neerkijken omdat ik ouder ben en geen perfecte maten of theateropleiding heb.’Lisa de Graaf (18) verhuurt zichzelf onder meer als prinses Anna en Doornroosje
‘Ik kom bij mensen thuis over de vloer maar sta ook regelmatig in winkelcentra. Vanuit Assen bedien ik vooral het noorden van het land. Nu heb ik een rijbewijs, maar tot voor kort ging ik vaak met de trein. Het is heel verrassend hoe positief mensen in zo’n coupé op je reageren. De drempel om een praatje te maken lijkt veel lager te zijn als ik verkleed ben als prinses. Een tegenvaller is dat het aandacht van mannen oproept. Ben ik een ijskoningin, dan vragen ze of ze me warm moeten houden. Ik heb zelfs een paar ongevraagde huwelijksaanzoeken gehad. Die vervelende ervaringen wegen niet op tegen het plezier dat ik in dit werk heb. Prinses zijn is voor mij een lang gekoesterde droom en ik geniet van de impact die ik heb op kinderen. Voor hen ben ik een idool. Daarom vind ik het zo belangrijk dat ik het goed doe: ik steek enorm veel tijd in het vinden van de perfecte schoenen en de juiste kleur lippenstift. Met een jurk en pruik ben ik aan een outfit zo 1000 euro kwijt. Ik vraag opdrachtgevers 65 euro per uur, dus dat heb ik niet zomaar terugverdiend. Mensen onderschatten ook hoeveel research en acteerwerk erbij komt kijken. Ik moet op iedere vraag van nieuwsgierige kinderen een antwoord hebben. Al met al vind ik het best belangrijk werk: ik weet dat de wereld geen sprookje is, maar ik maak het graag een beetje leuker voor mezelf en voor kinderen.’—Hou je ook zo van geld? Like VICE Money en ontvang dagelijks gratis geldverhalen: