ddddddddd

FYI.

This story is over 5 years old.

Money

Mensen op de second-homebeurs vertelden me over hun huizenkoopstress

“Het is net als met een boot, je kunt beter huren!”
Tim Fraanje
Amsterdam, NL

Een tweede huis, ergens in de zon. Rioja slurpen in de schaduw van je eigen olijfboomgaard, lange tafels die bezwijken onder het gewicht van de lokale kaasjes, af en toe een verkoelende duik in de Middellandse Zee. En als ik er niet ben keihard cashen op toeristen die even van mijn optrekje gebruik mogen maken… Waar kan ik tekenen?

Getekende huizen aan het water

Nergens, want voorlopig zit het er niet in dat ik überhaupt ooit een eerste huis zal kunnen kopen. En ik ben niet de enige, het is een zorg waar meer mensen om mij heen mee zitten. Al dat (soms noodgedwongen) jobhoppen en freelancen plus een torenhoge studieschuld maakt het voor ons bijna onmogelijk om een hypotheek te krijgen. Laat staan dat we een comfortabele vastgoedportefeuille kunnen opbouwen.

Advertentie

Toen ik er daarom achter kwam dat de Second Home beurs in de Jaarbeurs in Utrecht zou worden gehouden, was ik heel benieuwd voor wat voor soort mensen de droom van een tweede huis wél binnen handbereik ligt. Ik hoop mijn eigen problemen hier een beetje te kunnen relativeren — misschien komt er wel verschrikkelijke stress kijken bij het kopen van een Second Home!

In de sfeerloze hal van de Jaarbeurs is de wereld nagebouwd met kramen, waar je advies en informatiefolders kunt krijgen over allerlei zonnige vastgoedprojecten. “Nee, we hebben geen tijd om te praten, we zijn op zoek naar Duitsland,” zegt de vrouwelijke helft van een echtpaar dat ik aanschiet om ze te vragen naar hun sores. Het grootste probleem bij het zoeken van een tweede huis lijkt in eerste instantie het overvloedige aanbod. Naast klassieke pensioenlanden als Frankrijk, Italië en Spanje kun je ook intekenen op “uw eigen stukje tropisch Nederland” in Bonaire, en op vaderlandse vakantieparken. De maquettebouwers zijn compleet losgegaan om al deze dromen te visualiseren en Landal Volendam kun je zelfs ervaren in Virtual Reality. De grasvelden zijn er fluorescerend groen, de halmen dansen op een gelijkmatig briesje. Ik sta op het terras van het chalet, en kijk uit over het water. Als ik me omdraai in dit virtuele paradijs schrik ik van een wildvreemd blond gezinnetje dat zit te ontbijten. Ze hebben de tevreden, lege glimlach die kenmerkend zou moeten zijn voor mensen met een uitpuilende Box 3.

Advertentie
Echtpaar geposeerd bij de second-homebeurs

Maar het feit dat ik die insidersterm voor belasting op vermogen (tweede huizen dus) hier veelvuldig hoor vallen, is al een teken dat het bezitten van vastgoed helemaal niet zo zorgeloos is. Jan* en Elze, twee babyboomers die ik tegenkom kijken in ieder geval kritisch rond, op zoek naar een vervangend tweede huis. Hun eerste tweede huis in Italië willen ze namelijk verkopen, omdat het helemaal niet zo’n luxe bleek. “Een tweede huis hebben is fijn,” zegt Jan, “Maar je moet wel bedenken dat het de nodige kosten met zich meebrengt. Het is net als met een boot, als je alles bij elkaar optelt kun je beter huren. Wij hebben een appartement in een complex, dan heb je sowieso al je bijdrage aan de Vereniging Van Eigenaren, de belastingkosten van het land, de bijkomende kosten. Dat verdien je nooit terug door daar te zijn. Dus dan moet je weer gaan verhuren, en dat heeft ook allerlei nadelen.” Wat die nadelen precies zijn gaat hij niet op in, maar zijn frons spreekt boekdelen.

De aankoop van hun eerste huis van Jan en Elze leek dan toch een stuk soepeler. “We waren vierentwintig en gingen trouwen. Toen kochten we een huis, en daar wonen we nu nog,” zegt Elze. “Ik ken maar erg weinig mensen van vierentwintig die een eerste huis hebben gekocht,” breng ik er wat verwijtend tegenin. Maar Jan weet wel waar dat aan ligt. “We hebben ook nog wat pandjes in Utrecht in de verhuur, en ik weet natuurlijk wat die jonge mensen die daarin zitten verdienen. Sommigen hebben zo’n hoog salaris dat ik denk: koop dan toch iets! Dat kan makkelijk, desnoods wil ik je erbij helpen.” Het is vooral een kwestie van de verkeerde mentaliteit, denkt Jan. “Ze willen niet gebonden zijn, en ze willen per se in de stad wonen.” Gelukkig erkent hij de problemen van mijn generatie wel een klein beetje. “De huizenmarkt is natuurlijk ook niks nu.” Elze: “Er zit niks anders op dan sparen, sparen, sparen.”

Advertentie
Vrouw geposeert bij de second-homebeurs met haar hond in de buggy

Dan ontmoet ik Tineke, een pensionada die vroeger bij een luchtvaartmaatschappij werkte. Zij heeft ook al advies voor het kopen voor een eerste huis: gewoon wachten. “Mijn man en ik hebben heel lang een huis gehuurd; ineens zakte de prijs twee ton in één nacht, en toen hebben we het gekocht.” En zo makkelijk als ze aan het huis gekomen is, doet ze het nu weer weg. “We willen alleen nog een kleine pied-à-terre in Nederland, en dan zoveel mogelijk rondtrekken met onze camper.” zegt ze, terwijl ze verliefd naar haar hondje kijkt die ze voortduwt in een buggy.

Ik hoop dat Tineke snel haar huis vindt en weggaat van deze plek. Ze heeft een prettig gevoel voor romantiek (ze lijkt verdomme wel een millennial), terwijl het doel van de beurs lijkt om dat genadeloos de kop in te drukken. “Ik zie door de bomen het bos niet meer,” zegt een fiks besnorde man vermoeid, waarna hij meteen wordt aangeschoten door een verkoper: “Algarve! De mooiste plaats van de wereld.” De besnorde man bedankt er vriendelijk voor, waarschijnlijk omdat hij inmiddels ervaren heeft dat hier achter elke droom een kostenplaatje zit, allerlei fiscaal ongemak en praktische overwegingen.

Ook als ik mezelf laat voorlichten over de zeer aanlokkelijk uitziende Kings Beach- appartementen in Bonaire (voor de gein, want die kosten 4,5 ton voor een pool-appartement en 6,5 ton voor een penthouse), gaat het vooral over de parkeergarage, de manier waarop het complex gekoeld wordt (met wind) en de ‘plint’ van winkels en sportscholen die zich onder de appartementen bevindt. Op een tafeltje bij een andere kraam wordt de boekenserie ‘Small Books, Big Ideas’ aangeprezen. De delen dragen titels als De zoektocht naar rendement en Beter rendement met minder risico. Ik zou zelf toch liever eindelijk eens het complete oeuvre van Tolstoj willen lezen op mijn Spaanse veranda, of desnoods een kruiswoordpuzzeltje maken. Maar verheffing en ontspanning zijn duidelijk geen onderdeel van het leven als vastgoedbezitter.

Advertentie
Kings Beach

Een impressie van Kings Beach in Bonaire

Van de sprekers die her en der door de hal verspreid een seminar geven, krijg ik nog meer medelijden met de geprivilegieerd tweedehuizenkopers. Eén van de experts werkt systematisch alle erfbelasting-systemen van mogelijke vakantielanden af. In Portugal is een vakantiehuis bijvoorbeeld belastingvrij, maar dan moet je er wel tien jaar blijven, want anders staat de Nederlandse fiscus op de stoep. En in Spanje wordt je geliefde waarmee je niet getrouwd bent beschouwd als een ‘fictieve vreemde.’ Verderop vertelt een andere spreker over hoe je het best met je testament kunt omgaan als je in Frankrijk je pensioen gaat uitzitten. “Je kunt het wel ergens verstoppen, maar als je dan onverwacht sterft, weet niemand waar het is. Misschien vindt je onterfde zoon het dan per ongeluk, en verscheurt hij het!” Ze geeft ook advies over het afschermen van je geld voor de ‘koude kant.’ Een tweede huis kopen lijkt misschien een vrijblijvend grapje voor mensen die niet weten wat ze met al die poen aanmoeten. Maar in werkelijkheid is het een investering die je goed en verantwoordelijk moet beheren. SAAI.

En vergeleken met doodgaan (en de bijbehorende stress over je nalatenschap), lijkt het niet kunnen krijgen van een hypotheek al helemaal een marginaal probleempje. Mijn dag is geslaagd! Opgelucht ga ik ervandoor, maar niet voordat ik nog even een gratis oranje linnen tasje van Succes-vakantieparken gescoord heb. Ik flaneer ermee langs de onderhandelende pandjesbazen. Succes met die investeringen! Door jullie blijf ik misschien voor altijd een berooide hipster, zonder eerste of tweede huis, maar ik kan me in ieder geval vermaken met ironische fashion statements!

*Ik weet niet zeker of hij Jan heette, sorry lezer, sorry man die ik heb geïnterviewd. We rectificeren dit graag!

Vakantiepark

Een vakantiepark nabij Amsterdam, waar je je boot gewoon voor de deur kunt parkeren. Je bent al voor 4 ton eigenaar van zo’n schattig huisje.

Hou je ook zo van geld? Like VICE Money en ontvang dagelijks gratis geldverhalen: