Voor een paar honderd euro redden deze tripsitters je van een slechte LSD-trip

Voordat je in het vliegtuig stapt is het een goed idee om de veiligheidsvoorschriften te kennen – dat je weet hoe je je veiligheidsgordel vast maakt, waar de uitgangen zijn, en in een onwaarschijnlijk noodgeval de instructies van de bemanning kunt opvolgen. Psychedelica gebruiken heeft wel wat overeenkomsten met vliegen: mensen doen het constant, meestal is het hartstikke veilig, maar als dat niet zo is, kan het behoorlijk fout gaan. En dat is waar een tripsitter van pas kan komen.

“In een vliegtuig heb je stewards en stewardessen voor het geval er iets fout gaat,” aldus Grace, die als een professionele tripsitter werkt. Hetzelfde gaat op voor een LSD-trip. “Mensen moeten weten dat ze veilig zijn, dat alles OK is.”

Voor ruim achthonderd euro zullen Grace en haar partner PJ (namen zijn gefingeerd) een oogje in het zeil houden terwijl jij op een psychedelische reis door het universum gaat, doorgaans op LSD, MDMA of paddo’s. Je kan geen drugs bij ze kopen, ze zijn er alleen maar om ervoor te zorgen dat jij een veilige ervaring hebt.

“Wat we over het algemeen doen is mensen een beetje in de gaten houden,” aldus PJ “We letten op ademhaling, hoe mensen eruit zien, en checken af en toe in om te vragen of alles goed gaat.” Van tevoren ontmoeten ze hun klanten om ze te leren kennen en te bespreken waarom ze besloten hebben psychedelica te gebruiken. Zo zijn sommige mensen gewoon nieuwsgierig, anderen hopen door trauma heen te werken of angsten te verlichten. Op de dag van de trip zelf nemen PJ en Grace afspeellijsten, wierook en palo santo (een soort geurend hout) mee om een ceremoniële atmosfeer te creëren, en maken ze het zichzelf gemakkelijk, om vervolgens zes tot tien uur in de buurt van hun klant door te brengen. Het voornaamste doel van deze sitters is om een ‘veilige plek’ te creëren, niet om de trip vorm te geven of te sturen. Gewoon aanwezig zijn is genoeg. “Een van de dingen die we vaak zeggen is ‘je bent veilig’, dat werkt altijd goed,” zegt PJ. En als mensen het zwaar hebben, is het aan de sitters om hen eraan te herinneren dat het ook weer zal eindigen.

Grace en PJ zijn allebei ervaren drugsgebruikers en hebben zich ingelezen in de protocollen die gebruikt worden in universitaire onderzoeksstudies op het gebied van hallucinogenen. In die protocollen wordt mensen aangeraden om op een comfortabele bank te gaan zitten of liggen met een dekentje om, het licht te dimmen (of een gezichtsmasker op te doen), en een koptelefoon op te zetten. Dit alles met het idee dat dit een veilig gevoel opwekt, dat mensen aan zal moedigen om inwaarts te kijken.

De prijs voor de tripsitters, de eerder genoemde €850,-, omvat het eerste consult, een dag lang trippen, en een optioneel gesprek na de trip, mocht de klant dat willen. Ze werken met een glijdende schaal voor mensen die hun diensten niet kunnen betalen. “We willen niet alleen voor rijke mensen beschikbaar zijn,” aldus PJ. “We zijn flexibel. Als iemand het geld heeft, des te beter, maar zelfs als dat niet het geval is willen we waarschijnlijk wel met hen werken.”

Tripsitten an sich is niet illegaal, maar vanwege de lichte twijfel over hoe senang de wetgever met dit type werk is, geven PJ en Grace er de voorkeur aan hun identiteit te beschermen. Tot nu toe hebben de meeste van hun klanten ze via mond-op-mondreclame gevonden. “Ondergronds blijven is wel een beetje belangrijk,” aldus PJ, “maar als het héél belangrijk was, en dit werk héél illegaal, hadden we natuurlijk geen website gehad,” voegt hij er lachend aan toe. De site is net nieuw, de eerste voorzichtige poging om op een grotere schaal te adverteren, met een e-mailadres waar mensen meer informatie kunnen aanvragen.

Mensen die voor het eerst paddo’s of LSD gebruiken doen dat vaak zonder te plannen of experts te raadplegen, maar in de psychedelica-gemeenschap wordt vaak aanbevolen om een sitter te hebben, juist vooral voor beginners. In het boek The Psychedelic Explorer’s Guide schreef psycholoog James Fadiman in 2011 dat het belang van een gids niet onderschat moet worden. “De gids kent het terrein, kan aanvoelen waar jij bent, en zal je kunnen adviseren of waarschuwen op gepaste momenten,” schrijft hij. “Een gestructureerde sessie maakt het een stuk waarschijnlijker dat een vroege psychedelische ervaring betekenisvol, gezond en levensverbeterend zal zijn.”

Fadiman raadt een driedaags proces aan: een dag om te rusten en je emotioneel voor te bereiden, een dag voor de trip zelf, en een derde dag om te reflecteren en bevindingen te noteren. Dat sluit goed aan bij hoe Grace en PJ het aanpakken.

Deel van de reden dat PJ en Grace hiermee begonnen zijn ligt bij hun eigen eerste ervaringen. “De eerste keer dat ik ayahuasca gebruikte was veel fijner geweest als ik een persoonlijke sitter had gehad,” zegt PJ. Hij had de drug genomen in een ceremoniële groepssetting. “Het was zo intens, en ik was te bang om om hulp te vragen, ook al was me verteld dat ik dat mocht doen. Het lukte me echt niet het initiatief te nemen.” Dit heeft de manier waarop hij zelf met mensen werkt beïnvloed. “Ik weet dat ik gewoon moet vragen hoe het gaat, en niet moet wachten tot ik van iemand hoor dat ze hulp wilden maar het niet durfden te vragen.”

Het Zendo-project, onderdeel van de non-profit Multidisciplinary Association for Psychedelic Studies ( MAPS), doet ongeveer hetzelfde als Grace en PJ, maar dan voor veel meer mensen. Het project biedt gratis ondersteuning voor trippende mensen op festivals en evenementen. Ze trainen duizenden vrijwilligers en werken op festivals als Burning Man en Lightning in a Bottle. “We hebben ontdekt dat als we er zijn, mensen vanzelf langskomen,” zegt Sara Gael, die bij MAPS werkt als directeur van schadebeperking. Ze voegt eraan toe dat festivals als Burning Man graag hun diensten opnemen in hun veiligheidsplan. “Mensen die het even moeilijk hebben, dankzij drugs of anderszins, vinden het vaak moeilijk om om hulp te vragen, of kunnen deze hulp niet vinden. Zo kunnen mensen onnodig in zichzelf gekeerd of gedrogeerd raken, terwijl we de situatie bij ons middels peer-ondersteuning hadden kunnen de-escaleren.”

De richtlijnen van het Zendo-project stellen dat mensen fysiek veiliggesteld moeten worden, ze dekens en water ontvangen en er niet geprobeerd wordt om de psychedelische ervaring te sturen, zelfs als het een negatieve ervaring is. “Verken verontrustende gedachten terwijl ze opkomen,” adviseren ze op hun website. “Maar alleen al simpelweg aanwezig zijn kan ondersteuning bieden.”

Brittany, een sitter die vrijwilligerswerk doet voor het Zendo-project, is al twee keer met hen mee geweest naar het Lightning in a Bottle-festival in Californië. Het kan er daar behoorlijk chaotisch aan toegaan: “Je komt in aanraking met veel mensen die voor het eerst drugs gebruiken,” zegt ze, in tegenstelling tot een festival als Burning Man, waar mensen jaarlijks terugkomen. “Veel mensen zijn nog nooit eerder naar een muziekfestival geweest, gebruiken voor het eerst psychedelica, en dat kan enorm overweldigend zijn.” Voor haar is het toch voornamelijk een bevredigende ervaring: “Gewoon aanwezig zijn, met iemand zitten en hen in staat stellen heel kwetsbaar te zijn in je nabijheid, terwijl ze toch heel bang zijn… ik denk dan, ik heb zo met je te doen, ik weet hoe het voelt.”

Mensen vinden het vaak moeilijk om haar te vertellen welke drug ze hebben gebruikt. Ze verzekert ze er dan van dat ze niet in de problemen zullen komen, en in sommige gevallen — zoals toen iemand Xanax, MDMA en speed had genomen — kan ze mensen doorverwijzen naar de medische tent. Veel festivalgangers vinden Zendo’s tent op eigen kracht, maar vrijwilligers houden ook een oogje in het zeil, op zoek naar mensen in het publiek die hulp nodig hebben of anderen om hen heen storen. “Soms moeten we mensen een klein beetje richting de Zendo-tent duwen, en soms duurt dat behoorlijk lang,” vertelt ze, zoals toen ze een keer iemand probeerde mee te nemen naar binnen die uiteindelijk drie uur lang in de modder heeft gezeten.

Ze heeft met mensen gezeten die helemaal niet meer konden praten, en met mensen die dachten dat ze dood gingen. Een man vroeg haar ooit eens, “Gebeurt dit echt?” Ze wist niet zeker hoe ze daarop antwoord moest geven. “Ik keek hem en en vroeg ‘voelt dit echt?’, waarna hij heel emotioneel werd, en zei dat-ie het niet wist. En ik zei, ‘ik denk dat het echt is als je ademhaalt,’ wat hem weer een beetje uit die emotie haalde, en hij zich beter voelde. We willen er gewoon voor zorgen dat mensen zich een beetje geaard voelen, en we mensen hun ervaring niet negatief beïnvloeden of het mensen moeilijker maken,” vertelde ze me. “Mensen willen gewoon zeker weten dat ze niet doodgaan.”

Zelfs als iemand gewoon een positieve ervaring heeft terwijl ze aan het trippen zijn kan het nog wel goed zijn om een sitter te hebben, vertelde Brittany. Misschien heb je hulp nodig om de wc te vinden en je perceptie vervormd is, bijvoorbeeld, of water om uitdroging te voorkomen. Ze raadt ook aan binnenshuis te blijven, misschien in je slaapkamer. “Het kan heel mooi zijn om buiten in de natuur te zijn, maar je kan ook behoorlijk paranoïde worden als iemand je ziet, of als je toevallig de politie tegenkomt.”

Alle sitters die ik heb gesproken benadrukten het belang van serieus omspringen met drugs, bewust zijn van de risico’s, en psychedelica niet met andere drugs te combineren. Fadiman gaat nog een stapje verder en stelt dat psychedelica doen op de wijze die hij voorschrijft in z’n boek geen recreationele, maar eerder een spirituele ervaring is.

“Ik denk dat er veel medicinale feestgangers bestaan – mensen die zeggen medicinaal bezig te zijn maar eigenlijk gewoon feesten,” aldus PJ. Anderen hebben misschien een stukje gelezen uit de bestseller van journalist Michael Pollan, How To Change Your Mind,en denken dat ze met psychedelica even snel hun problemen kunnen oplossen, hun depressies en angsten kunnen wegnemen. “Het is geen simpele oplossing,” voegt PJ toe. “De meeste verhalen die je leest — In Peru geweest, zoiets vets beleefd, helemaal geheeld teruggekomen! — zijn niet hoe het in werkelijkheid gaat.” Grace en hij raden mensen in plaats daarvan aan om andere dingen als meditatie, somatisch lichaamswerk en Reiki te beoefenen. “Ik zou psychedelica ‘versnellers’ willen noemen, mits je ze op de goede manier gebruikt,” sluit PJ af.

“Je kan inzichten hebben en gereedschap aangereikt krijgen,” aldus Grace, “Maar je zal niet ineens een goed, spiritueel mens worden omdat je een keer paddo’s hebt gebruikt.”

—

Hou je ook zo van geld? Like VICE Money en ontvang dagelijks gratis geldverhalen: