smokkelen

FYI.

This story is over 5 years old.

Money

We vroegen een drugssmokkelaar of de gevangenis al het criminele geld waard is

Je zit vijf jaar maar dan heb je wel Armani-broeken, Prada-schoenen en marmeren muren in je huis

Als je weer eens 999 in de min staat en al jaren in dezelfde koffiebar werkt, heb je misschien wel eens overwogen om drugssmokkelaar te worden. Het is spannend, je verdient bakken met geld en in het ergste geval moet je een paar jaar zitten in een cel die luxer is dan je studentenkamer.

Omdat ik wel eens wilde weten of het een goed idee is om drugssmokkelaar te worden, nam ik contact op met Otto (niet zijn echte naam), die een paar ton verdiende met smokkelen voordat hij voor vijf jaar in de gevangenis belandde.

Advertentie

Otto – een lange jongen met bloempot-krullen zoals Ruud Gullit ze had in zijn hoogtijdagen – reed zes jaar lang twee keer per maand met een sporttas vol drugs naar Duitsland, Zwitserland en Oostenrijk. Ik sprak hem over wat hij deed met de 2.500 euro die hij per smokkel kreeg, over of hij anderen aanraadt te gaan smokkelen en of de jaren in de gevangenis het geld waard waren.

Hoi Otto, hoe kwam je erbij om drugssmokkelaar te worden?

Als kind kwam ik al in aanraking met criminelen. Behoorlijk wat familieleden zaten in de criminaliteit. Iedereen was gek op het criminele deel van mijn familie. Ze losten namelijk altijd onze geldproblemen op. Toen ik nog heel klein was, leerde ik dus al dat crimineel zijn tof is. Ik groeide erin op. Toen ik in geldnood kwam was het voor mij dan ook makkelijker om crimineel werk te vinden dan iets op de reguliere arbeidsmarkt. Je vrienden doen het, je familie doet het. Je hoeft er maar om te vragen en je kan beginnen. Dus dat deed ik.

Hoe kwam je in geldnood?
Ik had iets te veel leningen afgesloten voor van alles en nog wat. Een huis, een auto, een flatscreentelevisie. Mijn vriendin raakte zwanger en al vrij snel was de tweede op komst. Ik reed een beetje vrachtwagen maar dat schoot niet op. Ik had maar af en toe een opdracht. Het was niet genoeg. De schulden begonnen zich op te stapelen en uitzendbureaus hadden geen werk voor me. En toen ben je gaan smokkelen?

Advertentie

Nee, ik ben begonnen met een beetje dealen. Ik kocht coke in per bol voor 350 euro. Dat is tien gram. Op straat kon ik het voor 700 weer verkopen. Elke week had ik daardoor gewoon 350 euro in mijn zak voor boodschappen, de kids, whatever. Maar ik had meer nodig. Dus toen heb ik die gast waar ik ook mijn drugs van kocht gevraagd of ik niet wat extra dingen voor hem kon doen. Dat werd smokkelen. Ik reed twee keer per maand met de auto naar Oostenrijk, Zwitserland of Duitsland. Een paar kilo drugs per keer en 2.500 per rit. Ik was 24 toen ik begon. Wat deed je met dat geld?

Nou, dat was één groot feest. Ik maakte rustig 2000 euro op een avond op aan drank, rondjes geven en eten. Ik had dure auto’s, leren bankstellen, hoogpolig tapijt en een marmeren muur. Mijn kast hing vol met Armani-broeken en ik droeg alleen nog maar Prada-schoenen. Ik gaf geld uit als water. Als ik honger had at ik geen patatje bij de Febo, maar een biefstuk in een sjieke tent. Daarnaast had ik nog die schuld van 40.000 euro. Als er echt beslagleggingen aankwamen of ik een brief kreeg dat ik mijn huis uit moest dan betaalde ik snel duizend euro om ze zoet te houden en ging ik weer verder met onverantwoord spenden. Ik had beter eerst mijn schuld kunnen afbetalen. Maar ik wilde liever leuke dingetjes kopen.

Was je niet bang dat je gepakt zou worden?

In het begin wel. De eerste keren verstopte ik de drugs in de bekleding van het dak of in het reservewiel. Maar als het tien keer goed is gegaan vind je dat niet meer nodig. Dus al gauw gooide ik het gewoon in een sporttas. Achteraf snap ik niet waarom ik niet gewoon eerder gestopt ben. Ik had het geld allang niet meer echt nodig. En toen ging het mis.
Ja, toen ik al zes jaar smokkelde werd ik op een dag direct na de Duitse grens aangehouden. Er werd gecontroleerd op auto’s met Nederlandse kentekens. De agenten vroegen of ze een kijkje in mijn auto mochten nemen. Ik zei heel nonchalant dat dat wel mocht, terwijl ik gewoon die sporttas op de achterbank had staan. Voor ik het wist werd ik op de motorbak gegooid, geboeid en afgevoerd. Ineens was ik alles kwijt. Mijn huis, mijn kleren, mijn kids en mijn vriendin. Ze wilde niks meer met me te maken hebben, ook al heeft ze altijd geweten dat ik smokkelde.

Advertentie

Het einde van je criminele carrière dus. Hoeveel had je toen verdiend?

Ik deed het zo’n twee keer per maand, zes jaar lang. Dat is dan zo’n 360.000 euro cash. Ik had thuis een kartonnen doos van de Blokker staan. Daar bewaarde ik het deel dat ik niet meteen uitgaf in. Maar in de gevangenis heb je daar niks aan. Daar heeft geld geen enkele waarde. Omdat ik in Duitsland zat, kreeg ik maar eens in de zoveel maanden bezoek en af en toe een brief. Mijn kinderen en mijn vriendin heb ik nooit meer teruggezien. Ook niet vijf jaar later, toen ik weer vrij kwam. Heb je contact met ze opgenomen?

Ja. Ik heb nadat ik vrijkwam twee jaar lang continu gebeld en geschreven. Ik wist waar ze woonden en reed dan langs met de auto om een briefje door de brievenbus te doen of een kadootje voor de deur te zetten. Op een gegeven moment kreeg ik daarom een straatverbod. Ze wilden me echt niet meer zien. De laatste keer dat ik mijn kinderen zag waren ze nog heel klein. Inmiddels zijn ze 16 en 17. Ik heb nog nooit wat van ze gehoord.

Als je erop terugkijkt, waren die jaren in de gevangenis dan al dat geld waard?

Het was het waard geweest als mijn familie me met open armen had ontvangen. Maar ik was mijn familie en alles wat ik verdiend had kwijt. Ik bleek nog steeds 8.000 euro aan schuld te hebben. Daarnaast heb ik in Duitsland een geldboete van 20.000 euro gekregen en een levenslang verbod. Vijf jaar zitten is zo erg nog niet, maar je familie kwijtraken is verschrikkelijk. Mocht je dus willen gaan smokkelen, doe dat dan niet als je hechte banden hebt. Raad je het me aan?

Advertentie

Nou, je lijkt me niet het type om dat te doen en ik denk ook niet dat iemand je ervoor zou willen inhuren. Het moet je liggen. Als ik jou zo zie denk ik niet dat je je zenuwen de baas kan zijn. Net zoals profvoetbalscouts een tijdje langs de kant staan om te kijken of je geschikt bent voor de baan, doen drugsbazen dat ook. Je kan dus beter iets anders verzinnen om veel geld mee te verdienen. Mocht je het nou toch doen, zorg dan dat je weet wat de straatwaarde is van drugs in het land waar je het naartoe smokkelt. Zo weet je of je genoeg geld voor je klus krijgt. En als je aangehouden wordt, denk dan vooral niet aan die paar kilo drugs in je kofferbak. Want nervositeit werkt niet in je voordeel.

Hoe was het in de gevangenis?

De eerste drie jaar zat ik in Duitsland. De laatste twee in De Schie in Rotterdam. De Schie vond ik wel top want daar ontmoette ik mijn neef. Die zat vast voor het smokkelen van 500 kilo coke. We kookten elke dag en aten lekker. Als er in het gevangeniswinkeltje onvoldoende ingrediënten waren dan regelde mijn neef dat via de bewakers. Op die manier kregen we ook hasj. De laatste periode kwam ik in een re-integratietraject. Ik mocht toen alweer buiten de gevangenis werken. Op een goede dag reed ik de gevangenis uit richting mijn werk, toen er ineens een ontsnapte gevangene op de weg stond. Toen heb ik hem natuurlijk een ritje gegeven naar het station. Helaas bleken de gevangeniscamera’s heel ver te kunnen kijken. Daardoor heb ik nog extra tijd moeten zitten. Mijn neef maakte me ondertussen al helemaal lekker met allerlei klussen die ik kon doen als ik vrij was. Maar ik had inmiddels de droom om muzikant te worden. We hadden een creatief blok in de gevangenis en daar zat ik altijd op mijn gitaartje te pingelen. Die gitaar had ik van de gevangeniskerk gekregen. Nadat ik vrij kwam ben ik altijd muziek blijven maken. Daar verdien ik helaas niet genoeg mee om van te leven. Dus rij ik ook weer rond in een vrachtwagen. Drugs smokkelen doe ik in ieder geval niet meer. Als je voor de tweede keer gepakt wordt, zit je namelijk nog veel langer.

Advertentie

Illustratie door Emma Ringelding

Hou je ook zo van geld? Like VICE Money en ontvang dagelijks gratis geldverhalen:

Als je weer eens 999 in de min staat en al jaren in dezelfde koffiebar werkt, heb je misschien wel eens overwogen om drugssmokkelaar te worden. Het is spannend, je verdient bakken met geld en in het ergste geval moet je een paar jaar zitten in een cel die luxer is dan je studentenkamer.

Omdat ik wel eens wilde weten of het een goed idee is om drugssmokkelaar te worden, nam ik contact op met Otto (niet zijn echte naam), die een paar ton verdiende met smokkelen voordat hij voor vijf jaar in de gevangenis belandde.

Otto – een lange jongen met bloempot-krullen zoals Ruud Gullit ze had in zijn hoogtijdagen – reed zes jaar lang twee keer per maand met een sporttas vol drugs naar Duitsland, Zwitserland en Oostenrijk. Ik sprak hem over wat hij deed met de 2.500 euro die hij per smokkel kreeg, over of hij anderen aanraadt te gaan smokkelen en of de jaren in de gevangenis het geld waard waren.

Hoi Otto, hoe kwam je erbij om drugssmokkelaar te worden?

Als kind kwam ik al in aanraking met criminelen. Behoorlijk wat familieleden zaten in de criminaliteit. Iedereen was gek op het criminele deel van mijn familie. Ze losten namelijk altijd onze geldproblemen op. Toen ik nog heel klein was, leerde ik dus al dat crimineel zijn tof is. Ik groeide erin op. Toen ik in geldnood kwam was het voor mij dan ook makkelijker om crimineel werk te vinden dan iets op de reguliere arbeidsmarkt. Je vrienden doen het, je familie doet het. Je hoeft er maar om te vragen en je kan beginnen. Dus dat deed ik.

Advertentie

Hoe kwam je in geldnood?
Ik had iets te veel leningen afgesloten voor van alles en nog wat. Een huis, een auto, een flatscreentelevisie. Mijn vriendin raakte zwanger en al vrij snel was de tweede op komst. Ik reed een beetje vrachtwagen maar dat schoot niet op. Ik had maar af en toe een opdracht. Het was niet genoeg. De schulden begonnen zich op te stapelen en uitzendbureaus hadden geen werk voor me. En toen ben je gaan smokkelen?

Nee, ik ben begonnen met een beetje dealen. Ik kocht coke in per bol voor 350 euro. Dat is tien gram. Op straat kon ik het voor 700 weer verkopen. Elke week had ik daardoor gewoon 350 euro in mijn zak voor boodschappen, de kids, whatever. Maar ik had meer nodig. Dus toen heb ik die gast waar ik ook mijn drugs van kocht gevraagd of ik niet wat extra dingen voor hem kon doen. Dat werd smokkelen. Ik reed twee keer per maand met de auto naar Oostenrijk, Zwitserland of Duitsland. Een paar kilo drugs per keer en 2.500 per rit. Ik was 24 toen ik begon. Wat deed je met dat geld?

Nou, dat was één groot feest. Ik maakte rustig 2000 euro op een avond op aan drank, rondjes geven en eten. Ik had dure auto’s, leren bankstellen, hoogpolig tapijt en een marmeren muur. Mijn kast hing vol met Armani-broeken en ik droeg alleen nog maar Prada-schoenen. Ik gaf geld uit als water. Als ik honger had at ik geen patatje bij de Febo, maar een biefstuk in een sjieke tent. Daarnaast had ik nog die schuld van 40.000 euro. Als er echt beslagleggingen aankwamen of ik een brief kreeg dat ik mijn huis uit moest dan betaalde ik snel duizend euro om ze zoet te houden en ging ik weer verder met onverantwoord spenden. Ik had beter eerst mijn schuld kunnen afbetalen. Maar ik wilde liever leuke dingetjes kopen.

Advertentie

Was je niet bang dat je gepakt zou worden?

In het begin wel. De eerste keren verstopte ik de drugs in de bekleding van het dak of in het reservewiel. Maar als het tien keer goed is gegaan vind je dat niet meer nodig. Dus al gauw gooide ik het gewoon in een sporttas. Achteraf snap ik niet waarom ik niet gewoon eerder gestopt ben. Ik had het geld allang niet meer echt nodig. En toen ging het mis.
Ja, toen ik al zes jaar smokkelde werd ik op een dag direct na de Duitse grens aangehouden. Er werd gecontroleerd op auto’s met Nederlandse kentekens. De agenten vroegen of ze een kijkje in mijn auto mochten nemen. Ik zei heel nonchalant dat dat wel mocht, terwijl ik gewoon die sporttas op de achterbank had staan. Voor ik het wist werd ik op de motorbak gegooid, geboeid en afgevoerd. Ineens was ik alles kwijt. Mijn huis, mijn kleren, mijn kids en mijn vriendin. Ze wilde niks meer met me te maken hebben, ook al heeft ze altijd geweten dat ik smokkelde.

Het einde van je criminele carrière dus. Hoeveel had je toen verdiend?

Ik deed het zo’n twee keer per maand, zes jaar lang. Dat is dan zo’n 360.000 euro cash. Ik had thuis een kartonnen doos van de Blokker staan. Daar bewaarde ik het deel dat ik niet meteen uitgaf in. Maar in de gevangenis heb je daar niks aan. Daar heeft geld geen enkele waarde. Omdat ik in Duitsland zat, kreeg ik maar eens in de zoveel maanden bezoek en af en toe een brief. Mijn kinderen en mijn vriendin heb ik nooit meer teruggezien. Ook niet vijf jaar later, toen ik weer vrij kwam. Heb je contact met ze opgenomen?

Advertentie

Ja. Ik heb nadat ik vrijkwam twee jaar lang continu gebeld en geschreven. Ik wist waar ze woonden en reed dan langs met de auto om een briefje door de brievenbus te doen of een kadootje voor de deur te zetten. Op een gegeven moment kreeg ik daarom een straatverbod. Ze wilden me echt niet meer zien. De laatste keer dat ik mijn kinderen zag waren ze nog heel klein. Inmiddels zijn ze 16 en 17. Ik heb nog nooit wat van ze gehoord.

Als je erop terugkijkt, waren die jaren in de gevangenis dan al dat geld waard?

Het was het waard geweest als mijn familie me met open armen had ontvangen. Maar ik was mijn familie en alles wat ik verdiend had kwijt. Ik bleek nog steeds 8.000 euro aan schuld te hebben. Daarnaast heb ik in Duitsland een geldboete van 20.000 euro gekregen en een levenslang verbod. Vijf jaar zitten is zo erg nog niet, maar je familie kwijtraken is verschrikkelijk. Mocht je dus willen gaan smokkelen, doe dat dan niet als je hechte banden hebt. Raad je het me aan?

Nou, je lijkt me niet het type om dat te doen en ik denk ook niet dat iemand je ervoor zou willen inhuren. Het moet je liggen. Als ik jou zo zie denk ik niet dat je je zenuwen de baas kan zijn. Net zoals profvoetbalscouts een tijdje langs de kant staan om te kijken of je geschikt bent voor de baan, doen drugsbazen dat ook. Je kan dus beter iets anders verzinnen om veel geld mee te verdienen. Mocht je het nou toch doen, zorg dan dat je weet wat de straatwaarde is van drugs in het land waar je het naartoe smokkelt. Zo weet je of je genoeg geld voor je klus krijgt. En als je aangehouden wordt, denk dan vooral niet aan die paar kilo drugs in je kofferbak. Want nervositeit werkt niet in je voordeel.

Hoe was het in de gevangenis?

De eerste drie jaar zat ik in Duitsland. De laatste twee in De Schie in Rotterdam. De Schie vond ik wel top want daar ontmoette ik mijn neef. Die zat vast voor het smokkelen van 500 kilo coke. We kookten elke dag en aten lekker. Als er in het gevangeniswinkeltje onvoldoende ingrediënten waren dan regelde mijn neef dat via de bewakers. Op die manier kregen we ook hasj. De laatste periode kwam ik in een re-integratietraject. Ik mocht toen alweer buiten de gevangenis werken. Op een goede dag reed ik de gevangenis uit richting mijn werk, toen er ineens een ontsnapte gevangene op de weg stond. Toen heb ik hem natuurlijk een ritje gegeven naar het station. Helaas bleken de gevangeniscamera’s heel ver te kunnen kijken. Daardoor heb ik nog extra tijd moeten zitten. Mijn neef maakte me ondertussen al helemaal lekker met allerlei klussen die ik kon doen als ik vrij was. Maar ik had inmiddels de droom om muzikant te worden. We hadden een creatief blok in de gevangenis en daar zat ik altijd op mijn gitaartje te pingelen. Die gitaar had ik van de gevangeniskerk gekregen. Nadat ik vrij kwam ben ik altijd muziek blijven maken. Daar verdien ik helaas niet genoeg mee om van te leven. Dus rij ik ook weer rond in een vrachtwagen. Drugs smokkelen doe ik in ieder geval niet meer. Als je voor de tweede keer gepakt wordt, zit je namelijk nog veel langer.

Illustratie door Emma Ringelding

Hou je ook zo van geld? Like VICE Money en ontvang dagelijks gratis geldverhalen:

Tagged:zwart geld