Srinath moest zijn familie achterlaten in India, maar vond een droombaan in Silicon Valley

Toen Srinath Kattula in 2014 naar de Verenigde Staten vloog om aan een master te beginnen, was het niet alleen zijn eerste keer in een vliegtuig, het was ook de eerste keer dat hij zijn familie verliet, in de Zuid-Indiase provincie Andra Pradesh. Maar voor Kattula zat er niks anders op. Vanaf het moment dat zijn moeder in 2009, op Kattula’s zestiende, overleed aan longkanker, was hij vastbesloten om de uitzichtloze financiële situatie van zijn familie te veranderen. Zelfs als dat betekende dat hij naar de andere kant van de wereld moest verhuizen.

Tijdens de drie jaar dat zijn moeder ziek was, was zijn familie genoodzaakt hun huis te verkopen en te gaan huren, om zo de medische kosten te kunnen betalen. “Ik was erbij toen we het huis verkochten,” zegt Kattula. “We hielden echt van dat huis.” Zijn vijf jaar oudere broer Srinath koos ervoor om niet verder te studeren, zodat hij kon gaan werken om de rekeningen en zorgkosten te betalen. “Hij moest zichzelf opofferen. Het behalen van een master was voor hem geen optie meer,” zegt Kattula. “We deden alles wat we konden om onze moeder beter te helpen.”

Kattula zag hoe slecht het financieel met zijn familie ging, en was vastbesloten om er wat aan doen. “Ik wilde ervoor zorgen dat ik degene zou zijn die het geld binnenbracht,” zegt hij.

Hij blonk uit in informatica. Toen hij afstudeerde, behoorde hij tot de beste bachelorstudenten in zijn geboortestad Visakhapatnam. Maar de salarissen voor banen in zijn vakgebied liggen in India rond de 15.000 dollar (of 10 lakh), terwijl ze in Amerika doorgaans boven de 100.000 dollar uitkomen. Hij meldde zich daarom aan voor een masteropleiding in de Verenigde Staten. Kattula was niet de enige: bijna 200.000 Indiase studenten beginnen jaarlijks aan een studie in Amerika, wat hen qua aantallen op de tweede plaats naast studenten uit China plaatst.

Ondanks de concurrentie werd Kattula aangenomen voor een master computerwetenschappen aan de Northern Illinois University in Dekalb, in de Amerikaanse staat Illinois. Hij kreeg een studentenvisum, won een volledige studiebeurs en kreeg een toelage van 1300 dollar per maand als student-assistent. Maar zelfs met deze studiebeurs kon hij de kosten van zijn studie amper betalen. Hoewel zijn familie al aan de grond zat, leenden ze 10.000 dollar om dingen als zijn toelatingsexamen en aanvraagkosten, de vlucht naar de Verenigde Staten, en de borg op het appartement dat hij met drie andere studenten deelde, te kunnen betalen.

Naast de financiële kant, vielen ook de persoonlijke lasten hem zwaar. “De helft van de tijd voelde ik me heel eenzaam,” zegt hij over zijn tijd op de universiteit. De lunch was voor hem het moeilijkste moment van de dag. Waar hij vroeger met zijn hele familie samen aan tafel zat, at hij zijn eten nu in zijn eentje op.

Gelukkig begon Kattula’s leven er een stuk positiever uit te zien toen hij in de zomer van 2015 werd aangenomen voor een stage bij Facebook. Het bedrijf betaalde hem 8400 dollar per maand en zijn huur. Zo kon hij eindelijk de lening van zijn familie afbetalen. “Het was een absolute droom om bij dat bedrijf te mogen werken,” zegt Kattula. Hij vertelt hoe hij in de herfst voor hij aan zijn stage begon via de website van Facebook solliciteerde naar de baan. Om te oefenen, ging hij in de maanden ervoor zelfs alvast langs op sollicitatiegesprekken bij een aantal “middelbare bedrijven”.

Bij elke stap kreeg Kattula hulp van oude vrienden en klasgenoten – van het leren van degrondbeginselen van de computerwetenschappen, tot het schrijven van een motivatiebrief om toegelaten te worden tot Amerikaanse opleidingen. Daarnaast, vertelt hij, gebruikte hij discussieforum Quora om erachter te komen hoe hij tijdens zijn zomerstage kon lopen in Sillicon Valley, en hoe hij zich het best kon voorbereiden op sollicitatiegesprekken bij bedrijven als Amazon, Google, LinkedIn en Uber.

In maart 2016 begon Kattula aan zijn eerste fulltimebaan bij Machine Zone, een bedrijf dat mobiele games ontwikkelt, in Palo Alto. Maar het lukte hem niet om een zogenoemd H-1B-visum te krijgen. Dit visum geeft buitenlandse werknemers in de VS de mogelijkheid om drie jaar lang in het land te mogen werken. Helaas voor Kattula zijn er jaarlijks maar 85.000 van deze visa beschikbaar en worden degenen die er een krijgen willekeurig gekozen in een loterij. De kans dat je een van de gelukkigen bent, is klein. Zo vroegen in 2016 wel 236.000 mensen dit enorm gewilde visum aan. Veel bedrijven sponsoren hun werknemers om aan een vaste verblijfsvergunning te komen, waarmee ze hen een kans geven om Amerikaans staatsburger te worden.

“Ik was enorm ongerust. Waar ik me het meest zorgen over maakte, was of ik terug zou moeten keren naar India,” zegt Kattula. Maar aangezien hij nog verder kon werken onder zijn studentenvisum, kon hij bij Machine Zone blijven werken en het jaar erop opnieuw een werkvisum aanvragen. Zijn werkgever ontfermde zich over het papierwerk en de kosten, die alleen al voor het indienen en verwerken van stukken kunnen oplopen tot wel 7000 dollar.

Het toeval zat Kattula mee: in 2017 won hij een H-1B-visum en kon hij een nieuw huis voor zijn familie betalen. “Dat was een erg emotioneel moment voor me,” vertelt hij. Inmiddels werkt hij voor een digitale betalingsprovider, een startup genaamd WePay, waar hij naar eigen zeggen meer dan 100.000 dollar per jaar verdient als softwareontwikkelaar. De inmiddels 25 jaar oude Kattula zet nu standaard 30 procent van zijn salaris opzij (inclusief bijdragen voor zijn pensioen), stuurt geld naar zijn familie, en heeft eindelijk een auto gekocht – een Honda Accord – zodat hij niet langer naar zijn werk hoeft te carpoolen. “Tot vorig jaar durfde ik mijn geld niet zo makkelijk uit te geven,” zegt hij, waarna hij vertelt dat hij pas een auto durfde te kopen toen hij zijn werkvisum kreeg. Sinds zijn komst naar Amerika is hij maar één keer terug naar India gegaan, en hij neemt zelden een dag vrij.

Hoewel Kattula – net als tienduizenden andere Indiërs met een H-1B-visum – een droomleven in Silicon Valley heeft, zijn veel mensen bang dat het, nu Donald Trump aan de macht is, niet meer zo makkelijk te bereiken zal zijn als vroeger.

Om in aanmerking te komen voor een H-1B-visum, moet een buitenlandse werkzoekende kunnen aantonen dat hij of zij goed genoeg is voor een bepaalde vacature. Dit mag alleen een vacature voor een zogeheten specialiteitsberoep zijn, waarvoor minimaal een bachelordiploma nodig is. Mensen met een Indiase achtergrond maken over het algemeen een goede kans: in 2016 betrof 74 procent van alle goedgekeurde aanvragen een Indiaas persoon. Uit een onderzoek van persbureau Reuters bleek in 2017 dat 15 procent van alle werknemers van Facebook in het bezit is van een H-1B-visum.

Nadat Donald Trump in 2017 aantrad als president van de Verenigde Staten, begon de Amerikaanse immigratiedienst het aanvragen van zo’n visum stukken moeilijker te maken. Zo werden er vorig jaar 45 procent meer verzoeken gedaan naar bewijs wat aantoont dat de persoon in kwestie daadwerkelijk geschikt is voor een bepaalde functie. Zulke verzoekschriften kunnen het aanvraagproces enorm vertragen. Zo kan het tot wel vijf maanden langer duren, zegt Annaluisa Padilla, voorzitter van de American Immigration Lawyers Association.

“Er worden nu strengere onderzoeken gedaan naar Indiërs die een H-1B-visum aanvragen,” zegt Padilla. De onzekerheid die dit met zich meebrengt, heeft ertoe geleid dat het aantal aanvragen de laatste tijd is gedaald. Zo meldden zich in 2018 maar 190.000 mensen aan.

Het mag dan steeds lastiger worden, toch is het krijgen van een H-1B vaak de eerste stap naar permanent verblijf in de VS en het bereiken van de nog altijd felbegeerde American Dream.

Wanneer we Kattula vragen of hij advies heeft voor anderen die in zijn voetsporen willen treden, antwoordt hij dat het slim is om advies te winnen bij oudere studenten die al bekend zijn met het aanvraagproces. “Je kunt iemand gewoon een berichtje sturen op LinkedIn,” zegt hij.

Het is niet gek als de moed je op een bepaald moment in de schoenen zinkt, je zult volgens Kattula namelijk “een hoop tegenslagen” te verduren krijgen. Toch raadt hij iedereen met grote dromen aan om een ding altijd te blijven onthouden. “Hard werk levert altijd meer op dan talent”.

—

Hou je ook zo van geld? Like VICE Money en ontvang dagelijks gratis geldverhalen: