Ik ging een avondje speeddaten bij een Inner Circle-diner

Ik heb nooit veel gehad met apps als Tinder en Happn, maar toen ik me afgelopen Valentijnsdag wat eenzaam voelde, besloot ik toch eens in de wereld van online dating te duiken. Aangezien ik natuurlijk niet zomaar genoegen zou nemen met de eerste de beste gast die met zijn zelfgevangen vis op de foto staat op Tinder, wilde ik het wel gelijk goed doen. Aan het andere kant van dat spectrum kwam ik uit bij The Inner Circle: een datingapp en platform waar uitsluitend hoogopgeleiden welkom zijn, en waar je alleen tussen komt als je door een bestaand lid wordt binnengeloodst. Mogelijk moet je een tijdje wachten, want in Nederland alleen al staan er volgens The Inner Circle zelf zo’n 80.000 mensen op de wachtlijst. Maar als je eenmaal lid bent, behoor je wel tot een exclusieve groep van 270.000 man wereldwijd – de crème de la crème van de singles. Als ik dat proces overleef, kan ik me in een prestigieus netwerk storten van slimme, ambitieuze vrijgezellen.

En vooral ook rijke vrijgezellen, zoals ik snel zou merken: de app kost een stevige duit, en eenmaal lid mocht ik nog 40 euro neertellen voor een hoogwaardig speeddate-evenement waar slimme, liquide singles sappige biefstukken aten, en waar aansluitend een feest was waar flessen wijn van 200 euro werden besteld. De toetreding bleek in de praktijk gelukkig snel geregeld, dus toen was het alleen nog maar wachten op de eerstvolgende speedsnuffelgelegenheid.

En zo trek ik op een donderdagavond mijn cocktailjurk aan, geheel naar het gevraagde thema, en fiets ik naar De Bajes, een club in Amsterdam die The Inner Circle naar eigen zeggen heeft uitgekozen omdat het ze doet denken aan een New Yorkse kunstgalerij. Mijn verwachtingen zijn torenhoog; in gedachten zie ik al allerlei Eyes Wide Shut-achtige taferelen voor me.

Voor de ingang staat een lange rij singles te wachten. Met een van hen voer ik een gesprek over wat nou de voorwaarden zijn om toegelaten te worden tot The Inner Circle. Hij vertelt me dat je in ieder geval minimaal een HBO-diploma moet hebben, omdat er “met iemand van onder dat niveau geen zinnig gesprek te voeren valt.” Ik vraag hem hoe The Inner Circle slimme en welgestelde mensen weet te ronselen. “Ze bieden je een grotere kans op succes in de liefde omdat je niet langer eindeloos mensen van onder je niveau hoeft te daten. The Inner Circle is zeg maar een makkelijke manier om het klootjesvolk te omzeilen. Het aanbod is gewoon van veel hogere kwaliteit dan dat van Tinder.” Ik moet opeens denken aan het Tulpenbal, een feest dat jaarlijks georganiseerd wordt en exclusief voor mensen van adel is, om het gemeenschappelijk erfgoed – en het blauwe bloed – in stand te houden.

Eenmaal binnen wacht ik met alle andere singles tot we aan tafel mogen. Omdat ik eigenlijk ook wel benieuwd ben naar de app – die heb ik nog altijd niet gebruikt – vraag ik iemand of ik eens mag zien hoe die eruitziet. Een man met een fris gebit en een trotse houding geeft mij zijn telefoon. Ik scroll door eindeloos veel vrouwen met minstens twee titels en knappe gezichten. Ik vraag hem wat hij nou vindt van dit hele gebeuren. “De vrouwen zijn leuk en online daten hoort er tegenwoordig gewoon bij. Ik vermaak me wel. De enige afknapper vond ik dat ik akkoord ging met het betalen van vijf euro voor de app, en er toen vervolgens ineens twintig euro per maand werd afgeschreven. Toen ik hierover klaagde werd me verteld dat dit ergens in de kleine lettertjes stond. Ik vond het nogal een goedkope truc voor een platform dat zich zo vermogend voordoet.”

Inmiddels is het tijd om te gaan eten, en krijgen we allemaal een zitplek toegewezen. De plek naast mij blijft leeg omdat mijn speeddate – gehuld in driedelig pak en met een groot gouden horloge – aangeeft zich liever bij “de knappere vrouwen” te voegen.

Bij gebrek aan een man praat ik daarom maar met het meisje tegenover me. Ik vraag haar wat ze van de Inner Circle-mannen vindt. “De mannen zijn soms wel een beetje fout. Ze benoemen bijvoorbeeld vaak in hun profiel bij welke dure tenten ze allemaal ontbijten. Als vrouw kan je aangeven hoeveel je wilt dat je partner verdient. Dat gaat mij ook wat te ver.”

Uiteindelijk schuift er toch nog iemand van het andere geslacht aan, met de looks van het oermodel knappe man. Hij is groot, sterk, heeft een goeie kaaklijn en kuiltjes in zijn wangen. We hangen aan zijn lippen. Hij voldoet aan alle Inner Circle-maatstaven: een goede baan, succes, een hoog IQ en ambities. Ik vraag hem of hij daarmee ook echt de vrouwen voor zich weet te winnen. “Het is voor vrouwen vooral belangrijk dat mannen rijk zijn. Vroeger beschermden mannen je met hun sterke schouders, tegenwoordig met een dikke portemonnee.” Ondertussen doet hij zijn portemonnee open om de serveerster een drankbon te geven. Tussen zijn stapel cash glinstert de verpakking van een condoom.

Als het tijd is voor het hoofdgerecht, komt er friet en vlees op tafel. Terwijl iedereen zijn sappige steak in repen snijdt, vraag ik aan mijn tafelgenoten of ze zouden kunnen daten met iemand met een uitkering. Daarover zijn ze duidelijk: nee. Ze zijn niet voor niets op zoek naar een partner die net als zij bovenaan de maatschappelijke ladder staat. Ik knik en zeg dat ik het begrijp. Aan de tafel naast ons bestelt iemand een fles wijn van 200 euro.

Na het eten vertrekt iedereen naar de dansvloer. Ik voeg me nog even bij een groepje dat rond de tafels blijft hangen. Een van de mannen blijkt een datingcoach te zijn, en schrijver van het boek Masterflirt (“de bestseller waar AFROJACK enthousiast van werd,” aldus de website). Hij legt mij uit hoe de taakverdeling tussen mannen en vrouwen in elkaar zit; ik zal zijn voorgestelde verdeling tussen taken en persoonlijkheden hier verder, op zijn dringende verzoek na lezing van dit artikel, niet herhalen.

Hij vertelt me dat vrouwen op mannen met macht vallen. Iemand aan onze tafel zegt dat vrouwen afkraken een veelgebruikte tactiek is in de date-wereld, omdat vrouwen onzeker maken voor gegarandeerd succes zou zorgen. Terwijl hij doorpraat, dwalen mijn gedachten af naar Thierry Baudet, die verkondigde dat je het snelst succes hebt bij mooie vrouwen als je ze als oud vuil behandelt.

Of ik het moet opvatten als een versiertruc weet ik niet, maar het duurt niet lang voordat de man in kwestie mij beledigt. “Wat zie je er raar uit, ben je soms stoned of zo?” Dat lijkt me een goed moment om te gaan. Onderweg naar de uitgang word ik van alle kanten beet gegrepen door mannen in pakken. “Lekkere tieten hoor,” zegt een wat oudere man die gelijk een arm om mijn middel slaat.

Terwijl ik wacht op mijn jas, strompelt er nog een dronken man op mij af. Hij heeft een pinkring om, en als hij wat probeert te zeggen spuugt hij een klein stukje steak op mijn jurk. Precies op mijn borst, als een soort vlees-broche.

Eenmaal buiten snuif ik de frisse lucht op en merk ik dat blij ben dat ik het feest verlaten heb. Ik schop mijn hakken uit en loop op mijn sokken naar mijn stamkroeg, die zich toevallig aan de overkant van de straat bevindt. Om te vieren dat ik geen Inner Circle-hart heb, drink ik nog een slaapmutsje met het klootjesvolk – die ik in het dagelijks leven gewoon mijn vrienden noem.

—

Hou je ook zo van geld? Like VICE Money en ontvang dagelijks gratis geldverhalen: