We vroegen traders naar hun grootste crypto-blunders

Illustraties door Roel de Witte.

Er zijn mensen die serieuze knaken verdienen door te handelen in crypto: op het juiste moment de juiste coin kopen, in een schappelijke hoeveelheid, en ze vervolgens ook op het juiste moment weer van de hand te doen. Er zijn ook mensen zoals James Howells, die in 2013 per ongeluk een harde schijf met 7.500 bitcoins weggooide. Vier jaar later was niet alleen de prijs van Bitcoin tot grote hoogte gestegen, maar ook zijn wanhoop – zijn verzameling was ineens 80 miljoen dollar waard geweest. Hij begon aan een uitgebreide zoektocht over de plaatselijke vuilnisbelt, maar vooralsnog mocht het niet baten.

Verkeerd inzetten of op het verkeerde moment instappen doet bijna iedereen weleens, maar er zijn ook andere manieren waarop je als cryptotrader de fout in kunt gaan. Door belangrijke gegevens kwijt te raken bijvoorbeeld, of op een verkeerd knopje te drukken. Maak je eenmaal zo’n flater, dan kun je jezelf troosten met de gedachte dat iedereen het had kunnen overkomen, en dat je “van fouten kunt leren”. Als je althans op zo’n wijze les zit te wachten, wanneer je net door één onbenullige uitglijder een fortuin bent misgelopen.

Nee, dan is van andermans fouten leren toch fijner. We vroegen een aantal cryptohandelaars naar hun allergrootste blunders.

In 2014 had ik een stapeltje Litecoin gekocht. Ik weet niet meer precies hoeveel, ik denk 25 of zo. Terwijl Bitcoin vrolijk van 40 naar 100 naar 500 naar 1000 dollar sprong, bleef Litecoin eindeloos lang hangen rond de 1 dollar. Af en toe keek ik er nog weleens naar, maar het was telkens een triest getal. Toen ik ineens hoorde dat het zo hard was gestegen zat ik te denken: waar had ik ze ook alweer gelaten? En toen wist ik het: op mijn laptop die ik twee weken eerder niet alleen had weggegooid, maar ook uit elkaar had geschroefd, waarna ik de harde schijf helemaal kapot had geslagen omdat ik dacht: da’s handig, dan kan er niemand meer bij mijn data! Maar goed, ik zelf dus ook niet meer.

Vorig jaar heb ik voor mijn eerste aankoop van bitcoins vijftig euro overgemaakt. Alleen niet naar mijn eigen wallet, maar naar die van een ander. Het was de eerste keer dat ik mijn geld ging beleggen, en ik denk dat ik het allemaal nog wat spannend vond. Ik wist niet hoe het in z’n werk ging, en wist niet waar ik kijken moest. Overal getallen en woorden die ik niet kende. Ik zag een lange code staan en ging er eigenlijk blind vanuit dat dit mijn bitcoinadres moest zijn. Maar dat was dus niet zo.

Nadat ik Litebit had gemaild, vertelden ze me duidelijk wat wél mijn adres was, en sindsdien is het altijd gewoon goed gegaan. In het begin voelde ik me er best rot over omdat ik vijftig euro kwijt was geraakt, en later zou het natuurlijk nog veel meer waard worden, maar misschien had ik er onbewust wel rekening mee gehouden dat er iets zoiets kon gebeuren. Ik had dat bedrag ingelegd om er een beetje mee ‘te spelen.’ Als ik een nieuwe app of wallet heb maak ik altijd eerst een klein bedrag over om te zien hoe het in z’n werk gaat, en of ik het allemaal goed doe. Het nadeel daarvan is alleen wel dat je best veel fee betaalt. Het is eigenlijk wel zonde om je betaling in meerdere transacties op te delen.

Maar ach, verder hoop ik dat ik er iemand anders blij mee heb gemaakt.

In 2009 handelde ik al in Bitcoin, die waren zo’n tien cent per stuk. Die verkocht ik dan weer voor twaalf cent per stuk – best maf als je er nu zo over nadenkt. Op een gegeven moment ben ik er voor iets van twee jaar mee gestopt, maar toen de koers weer ging stijgen bedacht ik dat ik nog een paar wallets had staan. Een paar wallets waar zo’n 20 à 25 coins op moesten staan, en ook nog een offline wallet met nog minstens 250 coins. Van die losse wallets wist ik het twaalf-woorden-recovery-zinnetje alleen niet meer, en die tweede was ik gewoon in zijn geheel kwijt. Hij moest ergens zijn, maar hoe hard ik al mijn hardware ook doorzocht – ik kon hem nergens vinden.

Ik kon wel janken. Ik heb een laptop stukgeslagen, die was helemaal total loss. Zo’n geldbedrag zou perfect zijn uitgekomen, want ik was net mijn baan kwijtgeraakt. Maar nee. Inmiddels heb ik me gespecialiseerd in cybersecurity – ik ben ICT’er van beroep. Tegenwoordig staat alles op een virtuele machine, die ik alleen aan zet als ik ‘m nodig heb. Zo kunnen er geen hackers bij, en kunnen er geen neptransacties plaatsvinden. Ik documenteer mijn gegevens, en alles wordt dagelijks geback-upt naar een andere locatie.

Veel mensen zweren bij hardware wallets, maar ik ben er geen fan van. Het kan stuk gaan, of je raakt het kwijt, en dan ben je gewoon de lul.

Ik had vijf bitcoins gekocht, voor een totaalbedrag van 5.000 euro. Ik hield het nog wel in de gaten, maar na een tijdje toch weer wat minder. Totdat de prijs ineens enorm begon te stijgen. En net op dat moment kon ik het wachtwoord van mijn wallet niet meer vinden. Ik had het opgeslagen op een excelbestandje, maar die was nergens te bekennen. Ondertussen bleef de prijs – en ook mijn stressniveau – maar stijgen.

Je wachtwoord ergens opslaan is zoiets simpels, maar het blijft voor wel meer mensen toch een probleem. Bij veel dingen is het ook wel mogelijk om je wachtwoord op te vragen, maar bij je wallet helaas niet. Ik kan mezelf nog steeds wel voor mijn kop slaan, maar ik denk dat het moet slijten. Het gekke is dat je in feite 5.000 euro verliest, maar het op een gegeven moment voelt alsof je 20.000 euro verliest. Dat geld had ik goed kunnen gebruiken, want mijn pensioen is wat aan de lage kant.

Maar ik zal vast niet de enige zijn. Van alle bitcoins die er straks verkrijgbaar zijn, liggen er misschien wel vijf miljoen ergens in de prullenbak.

Vijf jaar geleden had ik een mining rig gebouwd. Ik had er zo’n 30.000 euro in geïnvesteerd, en heb er verschillende coins mee gemined. Maar na vijf maanden werden de kosten voor stroom en huur toch echt wat te hoog, dus ben ik ermee gestopt. Ik had een GPU, die kun je ongeveer twee jaar gebruiken voordat je ‘m moet updaten. Dat had ik dus niet gedaan.

Ik had voor 10.000 euro aan Litecoin verdiend, een bedrag dat ik nog eens ving door alle onderdelen te verkopen. Maar ik liep dus niet quitte. Dat was wel zo geweest als ik hem nog langer had laten draaien – per maand genereerde ik zo’n 200 litecoins, dus kan je nagaan. Als ik het nog vier jaar had laten draaien op Ethereum, was dat uitgekomen op twintig miljoen.

Tegenwoordig is mijn ongeduld denk ik wel iets getemperd. Ik kan er ook wel om lachen hoor, ik ben van plan om weer een nieuwe rig te bouwen. Ik ben ook nog steeds vol geïnspireerd door de cryptowereld. Ik heb redelijk succes met traden, en ben inmiddels een Initial Coin Offering aan het voorbereiden.

—

Hou je ook zo van geld? Like VICE Money en ontvang dagelijks gratis geldverhalen: