Hoe je geld kunt verdienen door oude IKEA-meubels op te kopen

Dit stuk verscheen eerder op VICE.com Canada .

Soms doen kastjes gewoon pijn. IKEA kondigde onlangs aan dat het 29 miljoen meubels gaat terugroepen in Amerika en Canada. Dat doet het bedrijf naar aanleiding van de dood van Jozef Dudek, een tweejarig jongetje uit Californië dat verpletterd werd door het IKEA-kastje Malm. Het is sinds 2002 het zesde kind dat het leven laat door een incident met dit type meubel. Behalve de Malm zijn ook andere meubels teruggeroepen, omdat ze nog weleens om willen vallen als ze niet stevig genoeg aan de muur zijn bevestigd. Als je ze inlevert bij IKEA krijg je het volledige aankoopbedrag vergoed. Vorig jaar deed IKEA de eerste oproep, maar die leverde niet veel op. IKEA Canada zegt dat van de 4,5 miljoen Malmkastjes die in het land verkocht zijn, er 111.642 zijn teruggebracht. Alan Feldman, een van de advocaten van de familie Dudek, stelde dat het aantal zo laag ligt omdat IKEA het aanbod “niet goed bekend heeft gemaakt”.

Toch is het niet iedereen ontgaan: een paar slimmerds hebben de kans gegrepen om er een lucratieve business uit te slepen. In Montréal en omgeving zijn groepjes mensen de meubels voor een prikkie gaan opkopen, op sites als Craigslist of Kijiji, om ze vervolgens naar IKEA terug te brengen. Niet zozeer uit liefdadigheid, als wel om de royale vergoeding te cashen. Ik sprak er een paar en vroeg ze hoe ze dat precies aanpakken.

“Ik kwam net uit Marokko om aan de business school HEC in Montréal te studeren. Ik zocht een baantje dat zwart betaalde, omdat ik hier met mijn studentenvisum niet mocht werken. Ik zat de hele tijd op advertenties op Kijiji te antwoorden. Op een gegeven moment had ik er zo genoeg van dat ik geen reacties kreeg, dat ik de mensen op ging bellen die net als ik een baan zochten. Een van hen gaf me het nummer van Olivier*, de baas van de groep waar ik nu voor werk,” zegt Marouane, 24 jaar. “Het betaalde 12 dollar per uur en ik moest meubels die op de lijst van IKEA stonden opsporen om ze vervolgens te kopen. Olivier gaf ons het geld daarvoor, en een auto om de meubels op te halen.”

Michel, student filosofie aan de universiteit van Montréal, werkt samen met Marouane en legt uit dat hij ongeveer 600 dollar per maand verdiend met dit baantje. “Het is een bijbaantje, ik doe er ook nog iets naast. Ik heb veel flexibiliteit en een auto tot mijn beschikking waar ik de benzine niet van betaal, dat is waar ik het voor doe. Deze maand zat ik echt in de problemen en kon ik mijn huur niet betalen, toen gaf Olivier me 400 dollar voorschot. Dat is allemaal veel fijner dan een doorsnee baantje.”

Op de vraag of het hem dwarszit, dat hij geld verdient in een business die toch ontstaan is door tragische gebeurtenissen, antwoordt hij: “In het begin stelde ik mezelf die vraag inderdaad wel, maar uiteindelijk breng ik juist de gevaarlijke meubels terug, en dat is juist iets goeds. En als ik IKEA een beetje kan fucken, een van de grootste veroorzakers van illegale ontbossing in de wereld, dan voel ik me niet bezwaard.”

De twee jongens noemen zich de ‘transporters’, naar Jason Statham in de gelijknamige film. Ook al zijn hun auto’s minder snel dan die van Frank Martin, de twee gedateerde suv’s zijn wel veel groter. “Als je de achterbank plat legt, kun je er minstens vier kastjes in kwijt. Daardoor kun je het werk snel en goed doen,” legt Marouane uit. Ze zoeken de advertenties op internet, kopen de meubels voor de laagste prijs en slaan ze op voordat ze ze inruilen voor de nieuwprijs bij IKEA. De winst geven ze vervolgens weer aan Olivier, hun baas. Als ik doorvraag over Olivier zijn ze meteen wat minder breedsprakig: “hij wil niet te veel praten”, en: “dat is geen goed idee”, zeggen ze vaag.

Als je Marouane moet geloven laten nog veel meer mensen zich verleiden tot deze business. “Op de websites zie je dat de meubels van tussen de 2002 en 2016 steeds sneller verkocht zijn, terwijl de nieuwe collecties steeds langer op de sites blijven staan, dus ik denk dat we niet de enigen zijn die het doen. Veel mensen doen het denk ik in hun eentje. Maar ik weet ook dat er nog een andere groep is die het doet. Een vriend van Olivier heeft ook een team opgezet, dat veel beter georganiseerd is dan het onze,” legt hij uit.

Marouane brengt ons in contact met een lid van die andere groep. Hij heet Pierre-Yves en is 23 jaar oud. “We zijn georganiseerd in duo’s, dat is makkelijk, ieder heeft een taak. Ik moet de meubels ophalen en ze afleveren. De andere gast zit de hele dag op internet om meubels te zoeken. Zodra hij iets heeft gevonden belt hij me. Met dit baantje verdien ik ongeveer 160 dollar per week. Dat is niet slecht, als je ziet wat ik ervoor moet doen,” zegt Pierre-Yves.

De ‘transporters’ moeten tegenwoordig ‘droppers’ inhuren om de vergoeding te kunnen incasseren. Dat is nodig, omdat IKEA constant oorlog met ze voert. “Toen ik begon, konden we zelf meubels afleveren, er zat geen limiet op. Maar je mag voortaan maar zes meubels per persoon inleveren. Dan huren we vrienden in en leveren we de meubels die we die week hebben verzameld af voor de IKEA. Zij innen dan het geld,” zegt Michel.

Als ik IKEA zelf vraag of het bedrijf van deze strategie afweet, zegt Kristin Newbigging, verantwoordelijk voor de PR van IKEA Canada dat ze “niets verdachts heeft opgemerkt”. Ze benadrukt verder dat IKEA de teruggeroepen meubels zelf niet opnieuw in de verkoop doet.

Marie*, huisgenoot van Michel en een van zijn droppers, legt uit hoe ze de makkelijkste zestig dollar van haar leven verdiend heeft. “Ik ben naar hun meubelopslag gegaan, ze hebben hun auto’s volgeladen en reden met me naar IKEA. Nadat ik twintig minuten in de rij stond zei ik dat ik meubels terug kwam brengen. Ze hebben me geen enkele vraag gesteld en het geld gewoon op mijn rekening gestort. Dat was ongeveer 1100 dollar. Op dat moment wil je maar een ding: zo snel mogelijk wegrennen. Maar dat heb ik niet gedaan, we zijn naar een pinautomaat gegaan en daar heb ik 1100 dollar gepind, min de 60 dollar die ze me hadden beloofd.”

Met de retourleveringen zet Olivier tussen de 1300 en de 1600 dollar om. Met twee leveringen per week, is dat een aardig bedrag voor de mysterieuze baas. Marouane denkt dat Olivier er, nadat hij zijn werknemers, de meubels en de benzine betaald heeft daar “op zijn minst de helft van overhoudt”.

Pierre-Yves, die er geen baantje naast heeft, blijft nu nog even voor zijn baas werken maar wil over een tijdje zijn eigen business beginnen. “Ik kan het groot gaan aanpakken, omdat ik alle tijd heb en een auto. Laatst was ik mijn baas nog voor bij het opkopen van een kastje. Eerst leg ik nog wat geld opzij zodat ik meer meubels kan opkopen en dan zien we wel hoe ver ik kom,” zegt hij zelfverzekerd. * De namen van de geïnterviewden zijn gefingeerd vanwege hun privacy.

—

Hou je ook zo van geld? Like VICE Money en ontvang dagelijks gratis geldverhalen: