vrouw kijkt in brievenbus
Headerfoto door Rebecca Camphens

FYI.

This story is over 5 years old.

Money

In Nederland mag de deurwaarder nog steeds je hond veilen, en dat is bizar

Terwijl ze in Engeland laatst nog de wet hebben veranderd om burgers tegen deurwaarders te beschermen.

Toen ik op mijn gemak de lijst van aankomende inboedelveilingen bekeek op de website van Groep Gerechtsdeurwaarders Nederland (GGN), zag ik dat er in een huis in Almelo een python geveild werd. Volgens de omschrijving is de python bruin met zwarte ruitjes en zo’n 1.80 meter lang. Het terrarium werd ook geveild, mocht de koper die erbij willen hebben. Kijk maar:

screenshot inboedel

De python is niet het enige huisdier dat verkocht werd om de schulden van zijn baasje af te betalen. Zo was er laatst een kat uit Zoetermeer waarop samen met de inboedel beslag werd gelegd. Als ik deurwaarder Maritza Bernardt bel om daar meer over te weten te komen, hoor ik dat ook honden vaak de pineut zijn. Ik bedenk dat kleine schoot-rashondjes op dit moment erg populair zijn en vraag Bernardt ernaar. “We treffen ze vaak aan, en ze leveren veel geld op.” Bernardt is gerechtsdeurwaarder bij GGN. Ik vertel haar dat ik bijna niet kan geloven dat deurwaarders huisdieren afpakken en die aan wildvreemden verkopen. Bernardt zegt dat het toch echt zo is. “Vaak zijn het katten.” Ik vraag haar naar het raarste dier dat ze ooit geveild heeft. “Dat was een groepje schapen,” zegt Bernardt. Als je dier geveild wordt, dan heb je het wel echt bont gemaakt, legt ze uit. Als je ondanks de brieven van de deurwaarder, een dagvaarding en een rechtszaak nog steeds niet betaald hebt, zal er na een vonnis eerst beslag worden gelegd op je loon, uitkering of inboedel: meubels, koelkasten, tv’s en ander waardevol spul. En als je een mooi exemplaar hebt, nemen ze je hond of kat mee, want ook die kan soms ook aardig wat opleveren. Bernardt noemt het “een laatste redmiddel”, wat ik een vreemde benaming vind, want wie wordt hier nou gered? Het huisdier in ieder geval niet en het baasje wordt er alleen maar ongelukkiger van. Maar de schuldeiser krijgt daarmee misschien wel waar hij recht op heeft.

Advertentie

180 euro

Het enige wat een deurwaarder echt niet mag veilen, volgens de wet uit 1838 waarin de zogenoemde ‘beslagverboden’ staan, is de kleding die je aan hebt, het beddengoed dat toevallig op je bed ligt, eten voor een maand en gereedschap. Een deurwaarder mag dus wel je koelkast veilen, maar moet het eten achterlaten. Bluffen dat je een grote eter bent lijkt dan een slimme zet, maar bij gebrek aan koelkast moet je hierbij wel uitgaan van ingeblikt eten.

Het goede nieuws is volgens deurwaarder Bernardt dat het totaal aan roerende goederen, waaronder huisdieren gerekend worden, niet geveild wordt als de verwachting is dat het minder dan 180 euro op zal leveren. Als je de trotse eigenaar bent van een hond als deze, hoef je je dus geen zorgen te maken.

Maar als je een kelder vol Tibetaanse Mastifpuppies hebt kun je er op rekenen dat je ze kwijt bent. “We kijken altijd meteen of het aanwezige dier een rasdier is,” zegt Bernardt. Je hebt het dan namelijk over vermogensbestanddelen die in een executieverkoop geld opleveren. Dat mensen hieronder lijden kan ik mij goed voorstellen. De dag dat een ambtenaar mijn Australische herder Mister Mo meeneemt vraag ik een euthanasieverklaring aan wegens een voltooid leven.

hond met zonnebril en fles rode wijn

Ik kwam erachter dat in onder andere Engeland de regels veel coulanter zijn. Daar mag je bijvoorbeeld geen beslag leggen op koelkasten, en ook niet op tafels, stoelen, huisdieren, speelgoed en computers. Om dat te regelen is in Engeland in 2014 de wet aangepast. De regering kondigde dit trots aan als “harde nieuwe wetten voor agressieve deurwaarders”. Die zouden nodig zijn om burgers tegen de deurwaarders te beschermen die het vak deurwaarder een slechte naam gaven.

Ik liep mee met een deurwaarder

Ook in Nederland hebben deurwaarders niet altijd een goede naam. Dat vinden ze zelf vervelend, en ze willen er wel voor zorgen dat de schulden worden betaald, maar ze nemen liever geen huisdieren mee. Ik belde Bram Buik, een gepensioneerd deurwaarder die na zijn carrière in een soort van activist is veranderd. Hij schrijft al bijna twintig jaar opiniestukken waarin hij oproept om de wet te veranderen, zodat deurwaarders niet meer zoveel mee mogen nemen. Als ik hem vraag wat hij ervan vindt dat deurwaarders huisdieren veilen, zegt hij dat het “chantage” is. Deurwaarders spelen daarmee volgens hem in op de emotionele waarde van zo’n dier: “Geef geld of we nemen je huisdier mee.”

Buik vertelt me dat hij in 2012 met de beroepsorganisatie voor deurwaarders een voorstel heeft gedaan om de beslagverbodenwet aan te passen, maar dat dit nooit is doorgevoerd. Volgens Buik is dit omdat “de staat graag van kale kippen blijft plukken.” “We hebben er nooit meer iets van gehoord,” zegt Buik. “Politiek gezien heeft het blijkbaar geen enkele urgentie en de Belastingdienst wil geen wetsverandering uit eigenbelang.” Als ik Wiebe Alkema, woordvoerder van het ministerie van Justitie en Veiligheid, hiernaar vraag, zegt hij dat er nog gewerkt wordt aan een wetsvoorstel om de beslagverbodenwet te “moderniseren”. De politiek wil het dus wel veranderen, maar het schiet niet heel erg op. En zo zitten we met een wet uit 1838, die niemand echt lijkt te willen aanpassen. Hulp voor de python en zijn baasje komt te laat. Zij hadden beter naar Engeland kunnen verhuizen.

Tagged:Schulden