Male_public_urination

FYI.

This story is over 5 years old.

Money

Zo kun je miljoenen verdienen aan plas en poep

We vroegen de uitvinder van de plaszuil of er ook nog een slaatje valt te slaan uit wildplassende vrouwen.

Headerfoto van Pretendo, via Wikimedia Commons.

Hoeveel geld je kunt verdienen aan plas wist de Romeinse keizer Vespasianus zo’n tweeduizend jaar geleden al. Toen hij bij zijn aantreden de staatskas leeg aantrof, besloot hij om urinebelasting op te leggen aan de eigenaren van publieke pispotten. Dit warenstenen kruiken of gaten in de grond waar voorbijgangers tegen betaling in konden urineren. Alsof het heffen van belasting over de behoeften van zijn volk nog niet slim genoeg was, sprak Vespasianus, nadat hij dit gedaan had, de legendarische woorden “Geld stinkt niet” uit en hielp zo een nog steeds populair gezegde de wereld in. Ik las erover nadat ik als kind een fascinatie ontwikkelde voor plas en poep als businessmodel. Dat zit zo: mijn vader vertelde me graag verhalen over zijn werk als advocaat. Een verhaal dat diepe indruk maakte, ging over een collega die niet alleen een rijdend matras uitvond, maar ook een publieke pispot: de inmiddels beroemde plaszuil die je op elk festival ziet staan. Ieder kind gaat natuurlijk door een poep- en plasfase heen, maar dankzij dit verhaal ging mijn fascinatie rondom ontlasting ook over het verdienen eraan. Omdat er nooit een tekort is aan poep en plas, terwijl olievoorraden opraken en een groot deel van het goud al uit de grond is gehaald, leek het me een goed idee om dit eeuwenoude businessmodel eens af te stoffen. Ik belde Joost Carlier uit Lochem. Naast dat hij een tijd manager was van de band Normaal en het bedrijf LOC7000 oprichtte, dat onder andere festivalmuntjes en -kassa’s verhuurt, is hij ook de collega van mijn vader die de plaszuil uitvond. Ik vroeg hem naar zijn businessmodel en hoe je miljoenen kunt verdienen aan poep en plas.

Advertentie

VICE Money: Ha Joost! We moeten allemaal weleens plassen, maar jij zag er een kans in om geld te verdienen. Hoe ging dat?
Joost Carlier: Als twaalfjarige ging ik naar Amsterdam en werd ik een plaskrul in gevolgd door een man, die me bij mijn edele delen greep. Dat was zo angstaanjagend dat ik dacht: dit moet anders. Later, toen ik een bedrijf had dat concerten organiseerde, werd de nood voor zo’n uitvinding echt hoog. Er waren altijd te weinig wc’s. Zelfs als de concerten binnen waren plasten de mannen overal. Ik heb meegemaakt dat ze met tientallen tegen de achtermuur stonden te plassen. Een bodempje urine was het gevolg. Ik heb het ding dus bedacht omdat ik het zelf nodig had.

En toen was er ineens een plaszuil?
Ik ben toen met het idee naar een ontwerper gegaan. Die heeft een mal ontworpen. Mijn uitgangspunt was dat het ding voor vier man moest zijn en precies hetzelfde formaat als een Dixi moest hebben. Dan hoefde er geen nieuw vervoer te komen voor de plaszuil, maar kon-ie gewoon met dezelfde vrachtwagen mee. Ook moest hij open zijn, zodat je niet ingesloten kon worden door een pedofiel, zoals ik als twaalfjarige.

Wist je meteen dat het een gat in de markt was?
Nee, dat wist ik niet van tevoren. Dat is hoe het vaak gaat met gaten: als je ernaar zoekt wordt het moeilijker. Het overkomt je. Dat was bij Steve Jobs ook zo, denk ik.

Was het makkelijk om de wereld te veroveren met je idee?
Ja. Bij het eerste concert waar we ze gebruikten, liep er een tourmanager rond. Die heeft er foto’s van gemaakt. De rest van zijn wereldtour heeft hij iedereen laten zien hoe geweldig de plaszuil uit Nederland was. We kregen telefoontjes van over de hele wereld.

Advertentie

Aan hoeveel landen is de plaszuil verkocht?
Eigenlijk alle Westerse landen. Heel Australië, Europa, Amerika en landen als China. Iedereen wilde het hebben.

Wat heeft het je opgeleverd?
Ik heb 100.000 euro betaald voor de mal. Toen die er eenmaal was, zijn we gaan produceren. Dat kostte ons nagenoeg niks. Voor 2000 euro per stuk verkochten we de zuilen overal ter wereld. Veel later hebben we het idee verkocht voor erg veel geld. Hoeveel ga ik jou niet precies vertellen, haha.

Tientallen miljoenen?
Tientallen miljoenen, ja daar zit het sowieso. Je hebt natuurlijk verzendkosten en containers die je moet betalen. Er passen er maar twintig in een container. Dat is allemaal kostbaar. Omzet is nog geen winst. Maar je bent wel miljonair.
Miljonair ben je al snel. Dat is de helft van Nederland, dus ik ook.

Heb je nog meer ideeën over hoe je rijk kunt worden van wildplassers?
Haha, natuurlijk. Maar ook die ga ik niet aan je vertellen. Dan pik je ze misschien. Ik kan wel zeggen dat ik heb nagedacht over manieren om de urine uit de plaszuilen op te vangen en er iets mee te doen. Urine is namelijk kostbaar. Je zou er kunstmest van kunnen maken, bijvoorbeeld.

In 1799 vonden vrouwen het ook niet leuk als je oogcontact maakte terwijl ze aan het plassen waren. Illustratie uit 1799, uitgegeven door S.W. Fores

Toen ik dit interview voorbereidde, sprak ik met Iwan Göbel, de ontwerper die Carlier inschakelde om de mal van de plaszuil te ontwerpen. Hij had nog wel een idee over hoe je geld kunt verdienen aan wildplassers. We kwamen erop toen ik Geerte Piening ter sprake bracht, de vrouw die laatst in het nieuws kwam omdat ze een boete voor wildplassen aanvocht bij de rechter. “Mannen komen op elke straathoek een plaskrul tegen, maar voor vrouwen is er niks geregeld,” zei Piening . Nou, daar had Göbel al eens iets voor bedacht. Hij maakte een ontwerp voor een vrouwenplaszuil, met net zo’n vorm als de mannelijke variant, maar dan met een wat groter ‘pisgat’ voor de dames. De vrouw staat of zit dan alleen niet met het gezicht naar de plaszuil toe, maar juist er vanaf. Kleine deurtjes zorgen ervoor dat haar edele delen niet zichtbaar zijn. Door een beetje te bukken kan ze staand plassen. Maar die deurtjes zijn niet zo hoog.

Advertentie

Het idee is nog niet aangeslagen, omdat vrouwen het ongemakkelijk schijnen te vinden dat hun gezicht tijdens het plassen zichtbaar blijft voor voorbijgangers. Iets waar ik me wat bij voor kan stellen. Alhoewel het me ook wel kicken lijkt. Gewoon je date strak aankijken terwijl je het laat lopen. Fuck seksisme. Ik ben benieuwd wat Carlier daarvan vindt.

Denk je dat dit een potentieel gat in de markt is zodra vrouwen over die schaamte heen zijn?
Absoluut.

Heb je zelf ideeën hoe een plaszuil voor vrouwen eruit zou moeten zien, zodat ze er wel gebruik van gaan maken?
Daarvoor moet je een vrouw zijn. Ik weet niet wat de behoeften van vrouwen in dat opzicht zijn. Verder waren er in de tijd dat ik de plaszuil ontwierp nauwelijks vrouwen bij concerten.

We hebben het nog niet eens gehad over geld verdienen aan wildpoepers. Hoe zou je dat aanpakken?
Nou, die ideeën zijn er al. Voor poepen is de Dixi ontworpen. Belangrijk is om naast die Dixi’s plaszuilen neer te zetten, zodat ze echt alleen gebruikt worden voor het poepen. Daarmee ontlast je de Dixi. Ook handig voor vrouwen dus.

Valt er nog veel geld te verdienen met poep en plas, of zijn alle goede ideeën al zo’n beetje ingepikt?
Er valt nog veel te doen en dus te verdienen. De situatie van vrouwen, drukke steden die meer voorzieningen nodig hebben, het uitgaansleven. We zoeken nog naar allerlei oplossingen. Vooral het hergebruiken van urine is denk ik een item. Mediamatic in Amsterdam is daarmee bezig. Via urinoirs wordt urine opgevangen en gefilterd, zodat ze het kunnen gebruiken om bijvoorbeeld planten water te geven. Verder gaat poepen en plassen altijd door. We accepteren het niet meer dat mensen het tegen bomen doen, dus er zijn nieuwe ideeën nodig.

Hou je ook zo van geld? Like VICE Money en ontvang dagelijks gratis geldverhalen: