Onlangs verkocht ik een iPhone via Marktplaats. Ik had met de koper afgesproken op Amsterdam Centraal. Hij was met de auto, en in die omgeving is parkeren natuurlijk onmogelijk, dus was hij op een plek gaan staan waar dat niet mocht. “Stap in, stap in!” riep hij uit het raam. Al rondjes rijdend checkte hij de iPhone op schade en ontving ik het geld. Dit alles deed hij met één arm omdat zijn andere in het gips zat.
Advertentie
Transacties via Marktplaats zorgen vaak voor dit soort onverwachte momenten. Het is de nuttigste website van Nederland, maar tegelijkertijd een onvoorspelbare plek die vreemde kostgangers aantrekt. Vaak is dat curieus, bijvoorbeeld wanneer je twee ouwe hippies over de vloer krijgt die een kwartier ontroerd naar je oude gitaar kijken en hem uiteindelijk toch niet kopen voor drie tientjes omdat er een snaar vals is, en soms is het buitengewoon naar en vervelend, zoals bij het Amsterdamse stel dat ooit eens in eigen huis werd beroofd.We vroegen de lezers van VICE Money naar hun meest merkwaardige Marktplaats-ervaring.Etty (29)
Toen ik een matras op Marktplaats zette, belde er een man die vroeg of-ie een beetje vies was, en zo niet, of ik er dan misschien overheen wilde plassen.Bas (31), docent Natuurkunde
Ik verkocht vier eetkamerstoelen aan twee vrienden die ze in een Smart kwamen halen. Dat ging natuurlijk voor geen meter passen. Eenmaal aangekomen vroeg een van de twee of ik toevallig nog “hele oude telefoontjes” had liggen. Enigszins verbouwereerd antwoordde ik dat ik inderdaad wel twee oude mobieltjes had. Hij wilde ze graag overnemen voor 20 euro per stuk. Dat vond ik niet fair, ik zou ze anders wegdoen, dus ik stelde bij elkaar 10 euro voor. Uiteindelijk werden we het eens over 15 euro. Voor dat onderhandelen was alle tijd: de ander was namelijk bezig de geluidsinstallatie uit de Smart te monteren zodat de stoelen zouden passen.
Toen ik een matras op Marktplaats zette, belde er een man die vroeg of-ie een beetje vies was, en zo niet, of ik er dan misschien overheen wilde plassen.Bas (31), docent Natuurkunde
Ik verkocht vier eetkamerstoelen aan twee vrienden die ze in een Smart kwamen halen. Dat ging natuurlijk voor geen meter passen. Eenmaal aangekomen vroeg een van de twee of ik toevallig nog “hele oude telefoontjes” had liggen. Enigszins verbouwereerd antwoordde ik dat ik inderdaad wel twee oude mobieltjes had. Hij wilde ze graag overnemen voor 20 euro per stuk. Dat vond ik niet fair, ik zou ze anders wegdoen, dus ik stelde bij elkaar 10 euro voor. Uiteindelijk werden we het eens over 15 euro. Voor dat onderhandelen was alle tijd: de ander was namelijk bezig de geluidsinstallatie uit de Smart te monteren zodat de stoelen zouden passen.
Advertentie
Illustraties door Roel de Witte
Joëlle (27), redacteurIk heb een keer voor een tientje een oud houten kastje gekocht. Toen ik hem schoonmaakte kwam ik ineens allerlei hakenkruizen tegen. Nadat ik een foto op Facebook zette reageerden mensen die veel van de Tweede Wereldoorlog weten dat het kastje waarschijnlijk een stuk meer waard was dan wat ik ervoor betaald heb. De dame die hem verkocht reageerde helaas niet op mijn vragen, maar ik weet inmiddels dat het een kastje van de Luftwaffe is geweest en is gemaakt door een Amsterdams bedrijf dat ook adverteerde in bladen van de bezetter.Max (26), student Rechten
Toen ik mijn PlayStation op Marktplaats zette trok het alleen maar oplichters aan. Eentje wilde hem ruilen voor een horloge “ter waarde van 800 euro.” Ik werd ook gebeld door een jongen van een jaar of twaalf. Hij vroeg me eerst naar de spellen en de controllers, en riep toen ineens “is uw moeder ook te koop?!”, waarna hij ophing. Daarna belde hij me nog een paar dagen lang drie keer per dag met de vraag of hij mijn moeder kon kopen.Kevin (29), start-upmedewerker
Een figuur wilde een vinylsingeltje van me kopen voor vijf piek. Hij woonde twee uur bij me vandaan, maar wilde hem per se ophalen. Ik had eigenlijk helemaal geen zin om daar tijd voor te maken, maar enfin. Op de dag van de afspraak komt-ie de winkel waar ik toen boven woonde binnen met een halve liter bier in zijn hand. Hij was gelijk zo vrij om bij de winkelier te informeren “of-ie even gebruik kon maken van het toilet.” Eenmaal boven trok hij een nieuwe halve liter open en vroeg of-ie nog even naar het singeltje kon luisteren voordat de transactie zou worden verricht.
Toen ik mijn PlayStation op Marktplaats zette trok het alleen maar oplichters aan. Eentje wilde hem ruilen voor een horloge “ter waarde van 800 euro.” Ik werd ook gebeld door een jongen van een jaar of twaalf. Hij vroeg me eerst naar de spellen en de controllers, en riep toen ineens “is uw moeder ook te koop?!”, waarna hij ophing. Daarna belde hij me nog een paar dagen lang drie keer per dag met de vraag of hij mijn moeder kon kopen.Kevin (29), start-upmedewerker
Een figuur wilde een vinylsingeltje van me kopen voor vijf piek. Hij woonde twee uur bij me vandaan, maar wilde hem per se ophalen. Ik had eigenlijk helemaal geen zin om daar tijd voor te maken, maar enfin. Op de dag van de afspraak komt-ie de winkel waar ik toen boven woonde binnen met een halve liter bier in zijn hand. Hij was gelijk zo vrij om bij de winkelier te informeren “of-ie even gebruik kon maken van het toilet.” Eenmaal boven trok hij een nieuwe halve liter open en vroeg of-ie nog even naar het singeltje kon luisteren voordat de transactie zou worden verricht.
Advertentie
Emily (25), jongerenwerker
Toen ik ooit oude Libelles aanbood reageerde een man van in de 30, met de vraag of hij ze mocht gebruiken voor zijn ‘hobby’, namelijk zich bevredigen op Libelles. Hij bleek er zelfs een Tumblr aan gewijd te hebben, inclusief filmpjes en foto’s. Hij was ook bereid om me te betalen voor foto’s waarop ik de bladzijden omsloeg. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om de Libelles aan hem te verkopen. Ze waren van mijn oma geweest! Ik heb ze maar aan de buurvrouw gegeven.
Toen ik ooit oude Libelles aanbood reageerde een man van in de 30, met de vraag of hij ze mocht gebruiken voor zijn ‘hobby’, namelijk zich bevredigen op Libelles. Hij bleek er zelfs een Tumblr aan gewijd te hebben, inclusief filmpjes en foto’s. Hij was ook bereid om me te betalen voor foto’s waarop ik de bladzijden omsloeg. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om de Libelles aan hem te verkopen. Ze waren van mijn oma geweest! Ik heb ze maar aan de buurvrouw gegeven.
Illustraties door Roel de Witte
Lotte (27), visagiste
Toen ik een iPhone aanbood voor 100 euro, kreeg ik een berichtje van een vrouw met een zielig verhaal: gehandicapt kind, veel kosten door zijn ziekte waardoor ze nooit een telefoon had kunnen kopen. Daarom wilde ze hem graag voor 20 euro, zodat ze zou kunnen bellen met hulpinstanties. Maar onder haar mailtje stond: “Verstuurd vanaf mijn iPhone.”Emma (31), schrijver
Ik had een galajurk op Marktplaats gezet en maakte daarbij de kapitale fout om er een foto bij te plaatsen waarop ik de jurk aanhad. Zonder mijn hoofd, maar het was toch wel een diep decolleté. Er belde een man die de jurk wilde hebben en wat vragen had. “Ik vroeg me af of ik de jurk zonder beha eronder kan dragen.” Ik vroeg of het voor hemzelf was. “Ja,” zei hij. “Ik wilde even vragen of u daar op de foto een bh aan hebt.” Nee, zei ik voor ik er erg in had. “Goh,” zei de man. “U heeft wel een goddelijk lichaam.” Ik bedankte hem maar en vroeg of hij de jurk nog wilde hebben. Hierna stamelde hij nog wat en heb ik maar opgehangen.
Toen ik een iPhone aanbood voor 100 euro, kreeg ik een berichtje van een vrouw met een zielig verhaal: gehandicapt kind, veel kosten door zijn ziekte waardoor ze nooit een telefoon had kunnen kopen. Daarom wilde ze hem graag voor 20 euro, zodat ze zou kunnen bellen met hulpinstanties. Maar onder haar mailtje stond: “Verstuurd vanaf mijn iPhone.”Emma (31), schrijver
Ik had een galajurk op Marktplaats gezet en maakte daarbij de kapitale fout om er een foto bij te plaatsen waarop ik de jurk aanhad. Zonder mijn hoofd, maar het was toch wel een diep decolleté. Er belde een man die de jurk wilde hebben en wat vragen had. “Ik vroeg me af of ik de jurk zonder beha eronder kan dragen.” Ik vroeg of het voor hemzelf was. “Ja,” zei hij. “Ik wilde even vragen of u daar op de foto een bh aan hebt.” Nee, zei ik voor ik er erg in had. “Goh,” zei de man. “U heeft wel een goddelijk lichaam.” Ik bedankte hem maar en vroeg of hij de jurk nog wilde hebben. Hierna stamelde hij nog wat en heb ik maar opgehangen.
Advertentie
Joost (30), componist
Een paar jaar geleden zag ik een advertentie voor een Elka X705, een thuisorgel. Op het eerste gezicht leek 250 euro wat veel, maar het ging hier over de Space Organ waar de beroemde Franse componist Jean-Michel Jarre zijn eerste platen mee maakte. Ik móest dat ding hebben en reed ervoor naar de buitenwijk van een Gelders dorp. Ik werd begroet door een kale man van in de zestig die sterk naar urine rook. Hij vroeg of ik zijn nieuwere orgel wilde zien, ik zei ja, en even later zat ik naast hem achter zijn elektrische Yamaha. Hij hield niet op met praten, mijn hoofd tolde, en na een uur zat ik naast hem op de bank bijna een inschrijfformulier voor de orgelvereniging in te vullen. Ik wist me te redden met een voorzichtig “Zal ik dan maar betalen?”, waardoor hij goddank stopte met praten en we het orgel reisklaar konden maken. Met een visitekaartje van de elektrische-orgelvereniging op zak reed ik naar huis.Janinke, tv-redacteur
Ik had een paar Adidas-sneakers te koop gezet, maar daar krijg je dus narigheid van. Een bieder vroeg of ik een paar foto’s kon maken waarop ik de schoenen aanhad, want “dan zie ik beter hoe ze vallen.” Ik stuurde hem foto’s en onderhandelde nog over de prijs, want een andere koper had inmiddels het dubbele geboden. Daarop mailde de bieder terug: “Zou u in een filmpje willen laten zien dat u op uw tenen staat en iets vertrapt (bijvoorbeeld een stuk fruit), in verband met waar ik ze voor ga gebruiken.” Jong en naïef als ik was had ik toen pas door dat het een voetfetisjist was. Mijn huisgenoot had het allang door en lachte me keihard uit.Inge (25), muzikant
Mijn Canon-filmcamera stond voor 1100 euro op Marktplaats. Een geïnteresseerde jongen kwam langs, ene Robert. Hij was superaardig, open en relaxed en betaalde contant. Ik had nog nooit een briefje van 100 in mijn handen gehad en vroeg me nog af: wat als het nep is? Maar hij was zó aardig. Net nadat ik de deur sloot met een “succes ermee!”, zag ik hem in een enorme sprint langs het raam rennen. Kut, dacht ik meteen. Ik maakte een scheurtje in een van de biljetten, en het was gewoon papier. Ik rende nog de straat door, maar kon hem nergens vinden. Mijn hart bonsde in m’n keel. De politie kon hem ook niet vinden en zei later dat het begrijpelijk was dat ik me vergist had, maar m’n geld of m’n camera heb ik nooit meer teruggekregen. Dat iemand zó gewetenloos kan zijn, dat begrijp ik nog steeds niet.—Hou je ook zo van geld? Like VICE Money en ontvang dagelijks gratis geldverhalen:
Een paar jaar geleden zag ik een advertentie voor een Elka X705, een thuisorgel. Op het eerste gezicht leek 250 euro wat veel, maar het ging hier over de Space Organ waar de beroemde Franse componist Jean-Michel Jarre zijn eerste platen mee maakte. Ik móest dat ding hebben en reed ervoor naar de buitenwijk van een Gelders dorp. Ik werd begroet door een kale man van in de zestig die sterk naar urine rook. Hij vroeg of ik zijn nieuwere orgel wilde zien, ik zei ja, en even later zat ik naast hem achter zijn elektrische Yamaha. Hij hield niet op met praten, mijn hoofd tolde, en na een uur zat ik naast hem op de bank bijna een inschrijfformulier voor de orgelvereniging in te vullen. Ik wist me te redden met een voorzichtig “Zal ik dan maar betalen?”, waardoor hij goddank stopte met praten en we het orgel reisklaar konden maken. Met een visitekaartje van de elektrische-orgelvereniging op zak reed ik naar huis.Janinke, tv-redacteur
Ik had een paar Adidas-sneakers te koop gezet, maar daar krijg je dus narigheid van. Een bieder vroeg of ik een paar foto’s kon maken waarop ik de schoenen aanhad, want “dan zie ik beter hoe ze vallen.” Ik stuurde hem foto’s en onderhandelde nog over de prijs, want een andere koper had inmiddels het dubbele geboden. Daarop mailde de bieder terug: “Zou u in een filmpje willen laten zien dat u op uw tenen staat en iets vertrapt (bijvoorbeeld een stuk fruit), in verband met waar ik ze voor ga gebruiken.” Jong en naïef als ik was had ik toen pas door dat het een voetfetisjist was. Mijn huisgenoot had het allang door en lachte me keihard uit.Inge (25), muzikant
Mijn Canon-filmcamera stond voor 1100 euro op Marktplaats. Een geïnteresseerde jongen kwam langs, ene Robert. Hij was superaardig, open en relaxed en betaalde contant. Ik had nog nooit een briefje van 100 in mijn handen gehad en vroeg me nog af: wat als het nep is? Maar hij was zó aardig. Net nadat ik de deur sloot met een “succes ermee!”, zag ik hem in een enorme sprint langs het raam rennen. Kut, dacht ik meteen. Ik maakte een scheurtje in een van de biljetten, en het was gewoon papier. Ik rende nog de straat door, maar kon hem nergens vinden. Mijn hart bonsde in m’n keel. De politie kon hem ook niet vinden en zei later dat het begrijpelijk was dat ik me vergist had, maar m’n geld of m’n camera heb ik nooit meer teruggekregen. Dat iemand zó gewetenloos kan zijn, dat begrijp ik nog steeds niet.—Hou je ook zo van geld? Like VICE Money en ontvang dagelijks gratis geldverhalen: